زد بیرون اما با چه سروضعی و ارایشی! که من اصلا دوسنداشتم و بارها بهش تذکر داده بودم!
گفت منم دنبالش افتادم ببینم با این وضع داره کجا میره،پیاده راه افتاد تا یه کوچه بالاتر که یه ماشین مدل بالا،جلو پاش ترمز کرد!!!!
پریسا جلو چشمای من سوار ماشینش شد!!!!
اما پشت نشست...
گفت اون لحظه قلبم به زور میزد و داشتم سکته میکردم،بدنم میلرزید و نزدیک بود بیهوش بشم
دقت کردم دیدم یه دختر دیگه ک دوستش بود جلو نشسته...
دنبالشون راه افتادم ببینم کجا میخوان برن و جریان چیه! هرچند که دیگه همه چی عین روز برام روشن بود...
اونا رفتن و منم با حال خراب دنبالشون راه افتادم...
رفتن یه منطقه دیگه که منطقه خوبی از شهرشون بود یه پسری دیگه سوار شد و رفت کنار پریسا نشست...
از اونجا فهمیدم اون پسره با پریساس!
دنیا رو سرم خراب شد!
اصلا فکرشم نمیکردم پریسا بهم خیانت کنه ،کسی که اینقد ادعای دوسداشتن و عاشقی داشت حالا منو به پول فروخته بود...
رفتن گنجنامه پیاده شدن و دست تو دست هم رفتن،از سر و وضع پسره مشخص بود ک پولداره ،خونشونم جای باکلاسی بود...
چندبار خواستم برم جلو بزنم توگوشش و اون پسره عوضی رو له کنم اما باز پشیمون شدم،هرچی نگاه کردم اون دختری که دستاش تو دست یکی دیگه بود ارزش یه سیلی زدنم نداشت...
ارزش نداشت خودمو درگیرش کنم...
همونجا یه عکس ازشون گرفتم و برگشتم سمت خونشون...
رفتم در زدم مادرش درو باز کرد،پدرش خونه نبود و مادرش تنها بود....
با روی خوش اومد جلوم و گفت عه چرا بی خبر اومدی ؟پریسا نمیدونست میای، با دوستش رفت تولد!
از رفتارش فهمیدم از هیچی خبر نداره و پریسا خانوادشم گول میزنه...
مادرش متوجه حال بد من شد ، ترسید گفت چی شده؟ اتفاقی افتاده؟
گفتم مطمعنی دخترت رفته تولد؟ 
گفت اره تولد دوستشه چطور مگه؟
همه چیو با حالی داغون براش تعریف کردم...
اولش باورش نمیشد ،میگفت حتما اشتباه دیدی،دخترمن اینجوری نیست اشتباه میکنی اما وقتی عکس رو نشونش دادم باورش شد!
دلم واسش سوخت چون خیلی خجالت زده شده بود و نمیدونست چی بگه...
همونجا یه پیام دادم به پریسا نوشتم امیدوارم با اونی که الان دستت تو دستاشه ،بهت خوش بگذره،اما نامردی که در حق من کردی هیچوقت فراموش نمیکنم و نمیبخشم و واگذارت رو میکنم به خدا که جواب دل شکسته منو ازت بگیره،بعدشم منتظر جواب نشدم گوشیمو خاموش کردم،به مادرشم گفتم همه چی تموم شد و از من گذشت اما دخترتونو درست تربیت کنید، با احساسات مردم بازی کردن هنر نیست،اینقدر پدر پریسا بهونه خونه گرفت که رفت تو مغز پریسا و پول واسش اینقدری مهم شد که منو زندگیشو فروخت

گفتم اینقدر پدرش تو گوشش خوند و از خونه گفت که پریسام طمع گرفتش و منو زندگیشو فروخت...
ازونجا زدم بیرون حالم خیلی بد بود،خیلی سخت بود قبول کردنش،کسی ک ادعا میکرد عاشقمه منو فروخته بود !

هزار جور تصمیم گرفتم و فکر کردم اما در اخر به این نتیجه رسیدم که فقط باید رهاش کنم به حال خودش،اون لیاقت منو نداشت...
گوشیم خاموشه فقط هواستون باشه هرموقع زنگ زدن شمارشون افتاد جواب ندید...
اونشب امین خیلی بیقرار بود ،سعی میکرد ظاهرشو حفظ کنه که ما اذیت نشیم ولی قشنگ میفهمیدم چی داره بهش میگذره،من یه مادر بودم و احساس بچمو حس میکردم...
اونشب امین با قرص ارامبخش تونست دو سه ساعت بخوابه
فردا صبح که شد تلفن خونه زنگ خورد...
شماره خونه پریسا اینا بود و طبق خواسته امین جواب ندادم اما چندبارررر زنگ زد...
به امین میگفتم جواب بده بهش بگو دیگه نمیخوایش اما قبول نمیکرد میگفت اصلا نمیتونم حتی صداشو بشنوم...
چند روز گذشت و هرروزم پریسا زنگ میزد و ما جواب نمیدادیم،تا یه روز یه شماره غریبه زنگ زد...
گوشیو جواب دادم یکی داد میزد پریسام از دست رفت به امین بگو خودشو برسونه!!!!!
دقت کردم دیدم صدای مادر پریساس!
گفتم چی شده؟ چه اتفاقی افتاده؟
با گریه گفت پریسا خودکشی کرده هست بیمارستان ،دارن شست و شو معده میدن فقط بگو امین بیاد ببینش خواهش میکنم...
خدایا چرا اتفاق های بد تموم نمیشد؟
نمیدونستم اگه به امین بگم چه عکس العملی داره
...
توی اتاقش بود و سرش تو کتابش بود...
رفتم نشستم کنارش گفتم امین انگار حال پریسا یکم بده مادرش گفت بری ببینیش!
سریع کتابشو بست و نشست گفت یعنی چی حالش بده؟ چرا بده؟
گفتم خودکشی کرده اما زنده اس!
بچه ام هول کرد! نمیدونست چیکار کنه فقط میگفت دختره احمق!
رفتم اماده شم منم باهاش برم همدان،نمیخواستم دیگه تنهاش بذارم،اومد دید دارم اماده میشم گفت کجا؟ گفتم بریم دیدنش...
گفت باا کاری ک بامن کرد یعنی بازم برم ببینمش و باهاش چشم تو چشم بشم؟
گفتم درسته حق با توعه اما الان باید بریم اگه اتفاقی بیفته دیگه خودتو نمیبخشی،برو و باهاش حرف بزن بگو ک دیگه نمیخوایش خودت بهش بگو...
قبول کرد و اماده شدیم رفتم مغازه به مرتضی خبر دادم و با امین راه افتادیم سمت همدان...
واقعا دلم میسوخت برای امین ،هنوز سنش خیلی کم بود واسه این همه مشکل و استرس...
تو ماشین بهش نگاه میکردم...
پسر کوچولوی من کی اینقدر بزرگ شد،اقا شد که اینقدر عاقلانه رفتار میکرد...
رسیدیم همدان و رفتیم بیمارستانی ک مادرش گفته بود رو پیدا کردیم...
وارد سالن شدیم مادرش رو دیدم