من اسمم گیسو هستش ...
بیست و چهارسالمه...

داستانی که میخوام براتون بگم از سن چهارده سالگیه من شروع میشه،یعنی اوله دبیرستان...
من دختره خیلی خیلی ساده و مهربون و رفیق با مرامی برای همه بودم ، با اینکه توی خونه مون همه ،بیشتر برادرمو دوست داشتن و پسر دوست بودن اما من با خوبی هامو و مهربونی هام همه رو به خودم جلب میکردم ...
از بچگی خیلی باهوش و شیرین زبون بودم و توی تمام مکان ها و همه جا ،همه رو به خودم جلب میکردم ، اما برادرم حسودیش میشد و به هر دلیلی مسخره م میکرد و اعتماد به نفسمو پایین میاورد و سره هر چیزی منو مسخره میکرد !
مامان بابامم شاغل بودن و کم پیش میومد که باهام باشن و خلاصه نیازای عاطفیمو جبران کنن و من هرچقدرم با دوست و رفیق و غریبه ها صمیمی بودم باز محبتایی که از خانواده میخواستم جاش پر و جبران نمیشد و همین چیزا باعث شد که من دختر بی اعتماد به نفسی باشم و بشدت احساس کمبوده محبت کنم و دلم بخواد کسی دوستم داشته باشه که تحسینم کنه ...
با اونکه دختره زیبایی بودم با قد بلند و اندام زنانه و زیبا چشای درشت و مشکی که با ابرو های پهن و دخترانه اما جذاب ،لب و دماغ کوچیک و فرم دارم و موهای پر و مشکی بلند که مورد پسند خیلیا بودم
اماباز میترسیدم با کسی دوست شم چون مادرم خیلی منو از بچه گی ترسونده بود و از سایه ی خودمم میترسیدم !
همش احساس میکردم یکی میخواد منو مسموم کنه بکشه یا دردسری برام درست کنه !
خانواده م با اونکه افراد تحصیل کرده ایی بودن اما متاسفانه خوششون میومد که من اینجوری باشم و مثل برادرم یه ادمه بی دست و پا و بی عرضه و ترسو و بی مصرف باشم اما من درکناره اینکه این چیزا بهم تزریق میشد و تا حدودی شبیه خواسته شون شده بودم اما ذاتا ترسو نبودم ،خیلی دختر شجاع مهربون و دلیری بودم کارای یدی و پسرونه م از خوده پسراهم بهتر بود و از اونجا که به هنر های رزمی مسلط بودم از یه پسره قدرتمند و زبر و ززنگ چیزی کم نداشتم و خلاصه از خودتعریف نباشه خیلی همه چی تموم بودم اما بدبختانه اعتماد بنفس نداشتم و اصلا خودمو نمیدیدم و قبول نداشتم ....
سرتونو درد نیارم اول دبیرستان بودم و حسابی درسخون بودم و حواسم به درس و موفقیتام بود یه دوسته شیطون و جلف داشتم اسمش فاطمه بود ،صدتا دوست پسر داشت و مدام بهشون خیانت میکرد و عقده ی پسربازی و کارای نادرست ورش داشته بود و دیونه شده بود ...

و حرصش میگرفت از اینکه من درس خونم و فقط به موفقیت و پیشرفت فکر میکنم و مسخره ش میگرفت اما چون دوستم داشت و نمیخواست از دستم بده باهام مدارا میکرد و خودشو دلسوز و رفیق مهربون برام جلوه میداد ....
همش گیر میداد بیا با یه پسر رفیقت میکنم !هرچی میگفتم بابل این چیزا هنوز زوده !من از پسرا میترسم ! اونا فقط میخوان ادمو تو این سن بدبخت کنن و نمیزارن به اهدافم برسم ولم کن تروخدا شیطون نشو نرو تو جلدم... من خیلی هم دختره مقید و مذهبی بودم ....
نمازم ترک نمیشد و چادر سرم میکردم و عاشق خدا بودم و همیشه کنارم حسش میکردم ....
جالب اینجا بود که همه دعاهام مستجاب میشد و محال بود سر نماز گریه کنم و خدا کمکم نکنه تنها معشوقم خدا بود و جز اون به کسی نیازی نداشتم ....
خلاصه یه روز که فاطمه گیر داده بود با یه پسر رفیقم کنه ،مجبور شدم الکی دروغ بگم که یکی رو دوست دارم و دارم باهاش دوست میشم و خوشم نمیاد اسم پسری رو جلوم بیاره !
فاطمه خیلی تعجب کرد و فهمید دارم دروغ میگم ! اما بروم نیاورد چون عصبانی میشدم ....
برای همین اونروز سره نماز خیلی عذاب وجدان داشتم بخاطره اینکه دروغ گفته بودم و کلی گریه کردم و ازخدا خواستم منو ببخشه و ازم ناراحت نشه و خودش میدونه برای اینکه فاطمه وسوسم نکنه دروغ گفتم ...
حتی یه حسی درونم میگفت این دختره ی دیوونه ی خل رو ول کن برات دردسر درست میکنه اما فاطمه در کناره دیوونه بازیاش خیلی گردنم حق داشت و اگه پاش میوفتاد جونشم برام فدا میکرد....
خب منم خودشو و خانواده شو خیلی دوست داشتم و فاطمه توی بچگی پدرشو از دست داده بود و مادر و ناپدری و برادرش زندگی میکرد و هیچکسو توی دنیا اندازه من دوست نداشت... طفلی قلبشم یکم ناراحت بود نمیدونم شایدم دلم براش میسوخت چون دله صاحب مرده ی من خیلی مهربون و دلسوز بود یعنی خیلی زیاد.....
همین دله مهربون و دلسوزی زیاد همیشه کار دستم میداد و....
واقعا یه احمق به تمام معنا بودم !
خلاصه تا شد وسطای سال و من با موفقیت امتحانای ترم اولمو پاس کرده بودم و فاطمه طبق معمول همون ترم اول پنج تا تجدیدی اورده بود و تو خونه خیلی اذیتش کرده بودن و مدرسه هم میگفتن تو مردود میشی و باید باز سال دیگه ساله اول رو بخونی !
فاطمه هم عین خیالش نبود و تو عشق و حال خودشو غرق کرده بود و از هردو جهان فارغ بود خلاصه با یه پسر دوست شد به اسم امین یه پسره مذهبی و مومن که اتفاقا خودشو و خانواده ش از افراد مهم و جایگاه و تو تهران بودن!



یه سال از ماها بزرگتر بود وپانزده سالش بود و شاگرد اول یه مدرسه غیر انتفاعی بزرگ بود که اسمشو نمیتونم بگم ...
کاملا سیصدوهشتاد درجه با فاطمه فرق داشت و خیلی شبیه من بود کارا و اخلاق و کلا همه چیش !
ناگفته نمونه دختر خاله ی همون پسره هم توی مدرسه با ما بود و همکلاسی بودیم ...
اون دختره هم بر خلافه پسر خاله ش یکی بود لنگه ی فاطمه و شایدم از فاطمه بدتر و مثل چی به من اخلاقم و قیافه و موقعیتم حسادت میکرد !و زیاد ازم خوشش نمیومد و بخاطره فاطمه باهام دوست شده بود .....
اسمش زهرا بود ، اون امین پسر خاله شو با فاطمه دوست کرده بود ، تنها چیزیکه برای من عجیب بود این بود که پسره که اینهمه میگفتن مذهبی و درسخون و درست حسابیه چطور راضی شده دخترخاله ش براش دوست دختر بگیره و با فاطمه دوست شده و اونم تازه کی ؟؟فاطمه که ماشالا همه جارو آباد کرده بود ....
خلاصه این دوتا تازه باهم دوست شده بودن و مدام توی دعوا و جنجال بودن... تا اینکه فاطمه همزمان با اون با یه پسره دوست شد و امین هم فهمید و دیگه شدیدا دعواشون بالا گرفت و کات کردن ....
بعد از اون روز با اونکه زهرا رابطِ بینشون بود اما دیگه باهم دوست نشدن و با اینکه امین بعضی روزا میومد دنبال دختر خاله ش زهرا (زهرا چون سر و گوشش میحنبید پدرش از پسر خاله ش خواهش کرده بود چون دبیرستانش نزدیک دبیرستان زهراست روزایی که وقتشو داشت و تونست سعی کنه زهرا رو برسونه خونه بعد با بی ار تی بره خونه شون )
امین هم قبول کرده بود و بعضی وقتا میومد دنبال زهرا دم مدرسه ی ما ، یه روز که تعطیل میشیم و میریم خونه امین اومده بود دنبالش و فاطمه هم میبینتش و بهش میگه امین حالا که باهم دوست نیستیم اما من ازت بدم نمیاد از امروز میتونی برادره من باشی و چون خواهر نداری ، منم مثل زهرا که دخترخالته،مثل خواهرت بدون ....
منن برادرمو دوست ندارم و ازش بدم میاد اما ترو عین برادرم دیگه دوست دارم امین هم بدش نمیاد و قبول میکنه و از اون روز به بعد به فاطمه میگفت آجی ...
خلاصه هرموقع که دنبال زهرا میومد و میرسوندش فاطمه هم که خونه ش یه کوچه بالاتر از خونه زهرا اینا هم بود میرسوندش و رابطه شون کاملا معمولی بود ....
منم مثل همیشه سرم تو کاره خودم بود کلاس ارایشگری میرفتم و در کنارش درس میخوندم و عالی هم ورزش میکردم و حسابی خودمو مشغول کرده بودم ...
گذشت چندوقت بعد امین که یه روز زهرا و فاطمه رو میاد دنبالشون ا

(البته من همیشه بابام دنبالم میومد با اونکه راه مدرسه تا خونه مون ده دقیقه راه بیشتر نبود و منم دختره بزرگ و کاملی بودم اما بابام اینا چون همیشه ترسو بودن و مدام نگران بودن بابام همیشه دنبالم میومد و اونوره خیابون مدرسه مون وایمیساد و منکه تعطیل میشدم دست تکون میداد و منم میومدم اونسره خیابون و باهم میرفتیم خونه )
خلاصه اون روز امین اومده بود دنبال زهرا و فاطمه،منم باهاشون از دره مدرسه با بگو بخند داشتم میومدم بیرون که برم اونطرف خیابون و با بابام بریم ...
سه تایی که داشتیم رد میشدیم اونطرف خیابون امین داشت منو که وسط زهرا و فاطمه بودم نگاه میکرد !
کلا حواسش به من بود ، منم که اصلا تو باغ نبودم....
تا رسیدیم اونور امین به زهرا گفت :دخترخاله معرفی نمیکنی ؟(خودشم از مدرسه تعطیل شده بود و کلاسور دستش بود یه پسر تقریبا جوون بود با تیپ و ظاهره مذهبی و قده متوسط که البته پنج سانت قدش از من کوتاه تر بود اما قیافه خوبی داشت و یکمم تپل بود) زهرا خیلی ریلکس و عادی گفت : گیسوئه ،همکلاسی منو و فاطمه.. بهم سلام کردیم ،متوجه شدم درحالیکه سعی داره سرشو زمین بندازه (چون هردو خجالت میکشیدیم) اما با یه لبخند نامحسوسی داشت به و قیافه م نگاه میکنه....
منم واقعا بدم اومد !
دیدم بابام اونور وایساده، گفتم خب بچه بابامم اومده برم دیگه تا فردا فعلا ...
امین هم خودش جمع کرد و با بچه ها رفت ...
بابام اصلا حواسش به امین نبود و فکر کرد برادره دوستمه و اومده دنبالشون....
خلاصه چند روز گذشت تا اینکه دیدم زهرا باهام سرسنگین شده !
یکم برام عجیب بود که یهویی رفتارش عوض شده!
تا یه روز فاطمه منو کشید کنار گفت گیسو تروخدا التماست میکنم به دست و پات میوفتم یه کار برام بکنی !!!
گفتم وا دیوونه شدی چته ؟؟این حرفاچیه؟
گفت امین پسرخاله زهرا دو سه روزه گیر داده به منو و زهرا که گیسو رو باهام اشنا کنین ،بخدا از نجابت و خانمیش خوشم اومده وقصدم خیره ،زهرا که باهاش دعواش شد و گفت اون از پسرا بدش میاد ولمون کن ،امین هم گیر داده به من ،هر شب زنگ میزنه اس ام اس میده و الان ارواح خاکه بابامو قسم داده ، گفته هیچی نمیخوام فقط شماره مو بده بهش ،بگو فقط یه ثانیه بزاره صداشو بشنوم !
منم گفتم غلط کرده پسره ی شیربرنج !مگه مومن و مذهبی نیست ؟؟؟چطور اینجوری واسه دختر اب از لب و لوچه ش راه افتاده ،فاطمه خندید گفت دیوونه این حرفا چیه؟!