دیوانگی قسمت چهارم - اینفو
طالع بینی

دیوانگی قسمت چهارم


چشمام رو بستم تا نبینم چه طور شکنجه میشم اما صدای در اتاق بلند شد

 .....سریع چشمام رو باز کردم دیدم ارباب به سمت در اتاق چرخید و داد زد الان نمی خوام کسی رو ببینم ... صدای رئوف از پشت در اومد :چرا بابک خان ..کارت دارم ..اجازه شرف یابی میدی ارباب دستش رو توش موهاش کشید و کلافه نفسش رو بیرون داد بعدم گفت :5 دقیقه صبر کن کار دارم به سمتم چرخید .....ادامه داد :شانس اوردی ...اما مطمئن باش همیشه اینقدر خوش شانس نیستی سریع پاشو و خودتو جمع و جور کن بعدم برو روی مبل بشین از ترس اینکه دوباره نظرش عوض نشه سریع موهای پریشونم رو مرتب کردم و روسریمو سرم کردم لباسمم صاف کردم و به سمت مبل ها رفتم هنوز پاهام میلرزید حتی فکر به اینکه چه بلایي داشت سرم میاورد باعث میشد تنم بلرزه مطمئن بودم رنگم مثل گچ دیوار شده .... ارباب که تو این فاصته لباسی پوشیده بود دستی روی موهاش کشید و به سمت در اتاق رفت رئوف بعد از سلام وارد اتاق شد با دیدن من لحظه ای ایستاد و با موزیگری نگاهی بین من و ارباب رد و بدل کرد
مطمئن بودم الان فکرای خوبی تو سرش نیست ... رئوف:اخ ببخشید بابک جان دیدم عصبانی جواب دادی و اعصابت چیز مرغیه نگو موقع استراحتت رسیدم با ابروهاش به من اشاره کرد و ادامه داد میخوای برم و بعدا برگردم باشنیدن حرفاش رنگم از ترس بیشتر پرید به رئوف خیره شدم ..نکنه میرفت و ارباب به ادامه کارش میرسید ارباب جواب داد لودگی نکن رئوف سرم درد میکنه کارت رو بگو رئوف جدی شد و گفت اومده بودم اسناد سهامت رو بگیرم تا فردا که برمیگردم با خودم تهران ببرم باشه اگه حوصله نداری یه وقت دیگه میام رئوف از کنار ارباب رد شد که ارباب شونش رو فشرد و گفت نه صبر کن بهت میدمشون لازمشون ندارم به سمت میزش رفت رئوف نگاهی بهم کرد و گفت شوکا خانم حالتون خو به رنگتون حسابی پریده با حرف رئوف ارباب نگاهی به سمتم انداخت با دیدن چهره رنگ پریده ام ابروهاش رو درهم کرد .... برگه ها رو سمت رئوف گرفت و گفت :بیا اینم اسناد ...دیگه کاری نداری ؟ رئوف لبخندی زد و گفت نه دیگه بابک جان ببخشید مزاحم شدم ..من رفتم


از اتاق بیرون شد ارباب به سمت میزش رفت و از تو ظرف خوشگل روی میز چیزی برداشت و به سمت من برگشت تا نزدیکم شد ا زترسم هینی گفتم و از جام پریدم ... ارباب غرید:چه مرگته..بشین ببینم....حوصله نش کشی ندارم صدای تالاپ تلوپ قلبم رو می شنوم ...حس میکردم مغزم کار نمیکنه ..ارباب که ديد به حرفش گوش نمیدم جلو اومد و دستم رو گرفت - تو ادم نمیشی نه ...هر حرفی رو چند بار باید بگم کتمان نمی کنم ازش میترستيدم ..کنارم نشست ..حتی نا نداشتم تکون بخورم ...جلد شکلات دستش رو باز كرد و تو دهنم گذاشت سرم درد میکرد ..نبضش قوی میزد ..چقدر مگه من میتونم فشار رو تحمل کنم صدای ارباب بلند شد :شانس اوردی رئوف اومد و من عصبانیتم کم شد و گرنه .... جوابی ندادم که به سمت میز کارش رفت و پشت صندلیش نشست .. با خوردن شکلات حس كردم کمی بهترم ارباب بدون اینکه نگاهی بهم کنه عینکش رو به چشم زد :برو اتاقت ...... موقع شام از ترس ارباب دورترین صندلی به رئوف نشستم ...و خودم رو مشغول غذا كردم
سرمه که کنار ارباب نشتسته بود به ارباب گفت :بابک خان یه خواهش داشتم ..هفته دیگه عروسی دختر خاله مه اگه اجازه بدی با رئوف برم تهران ..زود بر میگردم ارباب با ژست خاص خودش لیوانی اب خورد و گفت :باشه برو ..میتونی چند روز اضافه تر پیش خانواده ات بمونی خیلی وقته نرفتی برق خوشحالی رو تو چشمای سرمه ديدم و اه ارومی كشيدم ..منم دلم برای مامان تنگ شده مگه من ادم نیستم باید تو موقعیت مناسبی ازش ميخاستم بزاره تا خونمون برم و بیام اما با یادواری رفتار این چند وقته ارباب چشمم اب نمیخوره .... دو روزبود سرمه همراه رئوف تهران بودن ..ارباب تو این دو روز باهام کاری نداشت و من فقط برای خوردن غذا از اتاق خارج شدم در حال خوندن روزنامه ها بودم و صفحه حوادث رو نگاه میکردم که درزدن سرم رو بالا اوردم و پرسیدم کیه ؟؟؟صدای سولماز بلند شد و گفتم بیا داخل سلامی داد که جوابش رو با مهربونی دادم ادامه داد : خانم جان خاتون گفتن بیام صداتون بزنم برید پیششون ..کار مهمی دارن پوفی کشیدم .باز چه اتفاقی افتاده ... همراه سولماز به سمت اتاق خاتون رفتیم ..باجی رو بعد از چند روز میدیدم

 
تنها کسی که از خدمه با دیدن من احترام نمیذاشت باجی بود درسته راضی به احترام نبودم اما عجیب دلم میخواست این زن خودخواه رو ادب کنم باجی ورود منو اعلام کرد ..تا وارد شدم خاتون رو دیدم که کنار منیژه نشسته بود و گلدوزی میکرد سلام دادم که سری تکون داد با دستش اشاره کرد بشینم ....خاتون با همون نگاه گفت:هرسال اين موقع يه جشن هست،تمام خانواده های اصیل و بزرگزاده رو دعوت میکنن این جشن تو شهر شیراز برگزار میشه .... تا این زمان هر دفعه ارباب با سرمه میرفته اما چون سرمه نیست و تهرانه من تو رو انتخاب کردم که این دفعه با ارباب بری ... میخوام حواست رو جمع کنی تا ابروی ارباب رو نبری تو این جشن خیلی از افراد مهم و سرشناس هم حضور دارن 2 روز دیگه زمان رفتنتونه پس خودت رو اماده کن با شنیدن حرفاش خیلی ناراحت شتم ...مار از پونه بدش میاد در لونشم ظاهر میشه من خیلی از ارباب خوشم میاد که باهاش مسافرتم میرفتم با صدای ارومی گفتم :ببخشید خاتون اگه میشه منیژه خانم با ارباب تشریف ببرن ..ایشون سزاوارتر از من هستن
خاتون عصاش رو زمین کوبید و گفت من بهتر از تو میدونم دختر که منیژه از همه لحاظ از تو سرتره اما منیژه یه سال رفت و از این جشن خوشش نیومد برای همین سرمه همیشه میرفت حالا هم سریع برو اتاقت و خودت
رو برای دستورم اماده کن .... تو دلم ایشي گفتم و از اتاق بیرون شدم ..باجی با دیدنم پوزخندی زد که چون دل پری داشتم سمتش رفتم و رو به روش ایستادم و یه سیلی محکم بهش زدم باجی که انتظار نداشت اولش با تعجب و بعد با خشم نگام کرد و تا خواست دهنش رو باز کنه با عصبانیت گفتم :تو الان چه غلطی کردی ...فکر میکنی کی هستی ... تو یه نوکر بیشتتر نیستی ..هنوز توهینات رو فراموش نکردم ..هر چی باشه من زن اربابم یک بار دیگه بهم کم محلی یا بی احترامی کردی مطمئن باش تلافی میکنم ..فهمیدی؟؟؟ باجی با چشمای پرخشم گفت بله .... داد زدم باید بگی چشم خانم .... مطمئن بودم کارد میزدی خونش در نمیومد با دندونای بهم چسبیده گفت چشم خانم
 
 
تو اتاقم بودم و داشتم موهای بلندم رو شونه میزدم که در باز شد
عقب برگشتم تا ببینم کدوم احمقیه بدون در زدن داخل شده که ارباب رو دیدم اروم سلام دادم و به کارم مشغول شدم ..زیر چشمی ارباب رو نگاه میکردم که روی مبل نشست وبهم زل زد با کش موهام رو بستم و روسری پوشیدم که صداش بلند شد : بیا اینجا ....به ناچار طرفش رفتم که اشاره کرد کنارش بشینم .... چقدر من بیچاره بودم که حتی حق اعتراض نداشتم ...دست ارباب به سمت صورتم اومد با تصور سیلی چشمام رو بستم که روسری رو از سرم در اورد و بعد کش موهام رو کشید اخی گفتم و دستم رو روی ریشه موهام گذاشتم ارباب روسريمو انداخت و گفت وقتی پیش منی دوست ندارم روسری سرت باشه ...موهاتم نمیبندی ....... تو دلم براش شکلک فرستادم که ادامه داد : همینطور که خاتون بهت گفته من و تو فردا به سمت شیراز میریم .... اونجا خونه یکی از دوستای چندین و چند سالمه به اسم داریوش سماعی ... که از خیلی وقت پیش باهاشون ارتباط خانوادگی داشتیم هر سال سرمه باهام همراه بود اما الان که نیست وظیفه توئه امروز اومدم اینجا تا بهت چند تا نکته رو گوشزد کنم.
اونجا مثل روستا نیست پس حق نداری لباس های محلیت رو بپوشی ... به باجی سپردم خودش برات یه چمدون اماده کنه ..نترس سایزت رو بهش دادم اما از الان میگم من اونجا خیلی ابرو دارم پس هر چی بهت گفتم تنها کلمه ی که میگی چشمه ... لازم نیست منو ارباب صدا کنی همون بابک خان کفایت میکنه ... با حرص داشتم به دستوراتش گوش میکردم ..یکی نیست بگه پس منو نبر یه عروسک ببر هر چی خواستی انجام بده ........... بعد از اینکه حرفای مسخره شون تموم شد از جاش بلند شد و گفت امیدوارم حرفام رو فراموش نکنی ...راستی اونجا تو هتل سکونت داریم ........ سری تکون دادم که بدون خداحافظی رفت ....من نمیدونم به این بشر ادب یاد ندادن ایا؟ به لباسهای تنم نگاه کردم یه دست کت و دامن بلند به رنگ ابی تیره تا رسیدم همه بهم چشم دوختن از خدمه گرفته تا خاتون و منیژه ...... و ارباب .... سلام هول هولکی دادم که خاتون با اخم های درهم گفت یکم دیرتر میومدی ....ما علاف تو بچه شدیم ...
 
 
ارباب که حوصله نداشت گفت :خب ما دیگه میریم خاتون ...اینجا و روستا رو به شما میسپارم اگه موردی پیش اومد خبرم کنید ... خاتون چند قطره اشک ریخت و ارباب رو تو اغوش کشید و صورتش رو بوسید : -خداحافظ مادر جان مواظب خودت باش پسرم بعدم سمت من چرخید و گفت وطیفه اصلی تو تو این سفر مواظبت از اربابه پس وای به حالت اتفاقی برای ایشون بیوفته چشمی گفتم و تو دلم گفتم هر که باید منو به این بسپاره اینا این غول تشنو به من میسپارن بالاخره بعد از خداحافظی سوار ماشین شدیم و حرکت کردیم .... چشمم به جاده بود ..از وقتی که حرکت کرده بودیم هیچ کدوممون حرفی نزده بودیم .... ارباب با ژست قشنگی رانندگی میکرد یک دستش به فرمون بود و یه دستش روی شیشه .... بعد از مدتی به پاسگاه رسیدیم ...همون پاسگاهی که موقع فرار گرفتنمون یاد اون روز نحس افتادم اگه میتونستم برم چی سرم میومد ....الان تبریز بودم و شاید درسمم ادامه میدادم اما حیف که نشد چقدر دلم برای زانیار و مامان تنگ شده بود ...کی به مامان کمک میکرد ....
هنوزیادم نمیره که دیروز از ارباب خواستم بزاره برم خونمون تا هم با مامان خداحافظی کنم هم ببینمش اما با دل سنگش نذاشت .... از وقتی به خونه ارباب اومده بودم ندیده بودمشون با صدای سلام سربازی به سمت ارباب برگشتم ..سرباز که با شناختن ارباب بهش سلام داد و کلی ام خوش وبش کرد .... ارباب با همون غرورش جواب سرباز رو داد .. طولی نکشید که افسر پاسگاه اومد همون که اون روز با من تو اتاق حرف زده بود.. شروع به سلام و احوالپرسی کرد ..اربابم طبق معمول تنها سرش رو تکون میداد در جواب این همه لطف افسر بیچاره لحظه ی نگاه افسر به من رسید ...بهت و تعجب رو میشد تو چشماش دید حقم داره یک روز از دست ارباب فرار میکردم و یک روز تو ماشین ارباب بودم .... ارباب که از نگاه خیره افسر خوشش نیومده بود با گفتن خسته نباشید بوقی زدوحرکت کرد... جلوتر چند تا دکه بود و مکانی برای استراحت .... ارباب ماشین رو پارک کرد و بهم گفت تا وقتی من میرم ابی به صورتم بزنم زیر انداز و سبد خوراکیا رو بیار ...
 

اینم شانس من بود هر کي شوهرش کاراشو رو انجام میداد این اقا منو با برده اش اشتباه گرفته بود سرموانداختم زيرو سبد خوراکیا رو هم اوردم ارباب با یه پلاستیک از دکه اومد . وقتی نشتست پلاستیک رو به طرفم گرفت .... با تعجب پلاستیک رو گرفتم داخلش چند نوع کیک بود .... پلاستیک رو جلوش گذاشتم و گفتم من نمی خورم ارباب چشمهاش رو ریز کرد و گفت چرا؟ شونه ی بالا انداختم و گفتم دوست ندارم قبل از اینکه بخرید باید بپرسید شماهمیشه باخودخواهی هرکاری دوست داریدانجام میدید ارباب با اخم های درهم غرید :باز تو غلط اضافه کردی ....لیاقت نداری ............... به درک خیلی دلم گرفت ...هیچ وقت احترام منو نداشت .....اخه چرا من شانس نداشتم .... ارباب با بداخلاقی گفت :زود باش چای بریز ... قطره اشکی که داشت پایین میومد رو پاک کردم و براش چای ریختم و جلوش گذاشتم باز دستور داد براش از تو سبد نون و پنیر رو در بیارم و لقمه بگیرم
وقتی چای اش رو خورد و لقمه های که میگرفتم تموم شد از جاش بلند شد و به سمت ماشین رفت تنها چیزی که برداشت پلاستیک کیک بود منم دوباره زیر انداز و سبد رو برداشتم و تو ماشین گذاشتم اربابم پلاستیک کیک ها رو تو اشغالا انداخت و سوار شد از شدت بستن در ماشین تکونی خوردم ... اخه یکی نیست بگه دیونه تو که نمی خوردی همونجا میذاشتی یه بدبختی بخوره چرا دور میندازی با روشن شدن ماشین ارباب پاش رو روی گاز گذاشت و حرکت کرد بالاخره به شهر گل وبلبل رسیدیم ..شیراز ...سفر طولانی بود اما رسیدیم .... نمی دونم چرااسترس گرفته بودم یعنی با چه کسانی برخورد می کردم ...من که هیچ کس رو نمی شناختم دفعه اولی بود شیراز رو میدیدم و از زیبایش لذت میبردم ...طولی نکشید که ارباب تو یه خیابون پارک کرد و گفت پیاده شو .. سری تکون دادم و از ماشین پیاده شدم ...مقابل یه خونه ویلایی بزرگ ایستاده بودیم ...ارباب با اخم های درهم گفت دیگه بهت سفارش نمی کنم ..حواست باشه ....با گفتن بله ارباب سرم رو تکون دادم گفتاخه دختر چقدر خنگی تو ! خوبه بهت گفته بودم منو ارباب صدا نزن

از بس استرس داشتم به توهینش فکر م نکردم ...شب بود و هوا تاریک ... در توسط خدمه باز شد و ما وارد شدیم ..... تا وارد خونه شدیم یه مردی هم سن و سال های ارباب به سمتمون اومد و با لبخند ارباب رو تو اغوشش فشرد سلام بابک جان ..چقدر دلم برات تنگ شده بود داداش .....خوبی ارباب با لبخند جوابش رو داد :سلام داریوش عزیز....منم همینطور ..ممنون خوبم توچه خبرا؟چکارمیکنی؟ داریوش خندید و گفت هیچی داداش دعا به جون عیال میکنم .... تازه متوجه من شد و با نیمچه تعظیمی گفت سلام خانم ...خوش امدید ... بابک جان معرفی نمی کنی ؟ ارباب دستش رو دور کمرم انداخت و گفت شوکا همسرم و ایشونم داریوش بهترین دوستم من که تا حالا این روی ارباب رو ندیده بودم هاج و واج مونده بودم که با فشاری که به کمرم وارد شد سریع سلام کردم داریوشم با خوش رویی جوابم رو داد ... بعد ما رو به سمت دیگه خونه راهنمایی کرد حدود 11-15 نفر دیگه هم بودن ...همشون ارباب رو می شناختن و ارباب مدتی کنارشون می ایستاد و خشو وبش میکرد بالاخره نشستیم ...خدمه برامون شربت اوردن ...
هیچ وقت فکر نمیکردم ارباب که تو روستا همه ازش می ترسیدن و اون با غرور برخورد میکرد اینجا اینقدر بذله گو و شوخ باشه .. با لیلا خانم همسر داریوش اشنا شده بودم یه خانم تقریبا 27-28 ساله بود و بسیار خوش رو وقتی فهمید من زن اربابم تعجب رو میشد از چشماش خوند .... -وای عزیزم ناراحت نشی ها ....اما اصلا فکر نمی کردم بابک خان یه زن دیگه بگیره ... اخه چه طور راضی شدی ..حیف تو نبود ..هر چند بابک خان هم خوش قیافه است با حرفاش حس کردم الانه گریه ام بگیره ...این دختر شهری چه میفهیمد به زور شوهر کردن چه دردی داره درجوابش به لبخند تصنعی اکتفا کردم ....و هیچی نگفتم ... بالاخره موقع شام شد ...خونه اینا حتی از عمارت زیباتر بود ...همه سر میز نشستیم و شروع به خوردن کردیم چند مدل غذا روی میز گذاشته شده بود که بعضی ها رو حتی اسمشونم نمی دونستم به نظرم همه اینا اصراف بود ..تنها نصف بشقابم رو تونستم بخورم ........منتظر شدم تا همه غذاهاشتون رو تموم کنن بعد از اینکه همه از سر میز بلند شدن داریوش به سمت ما اومد و گفت

ببخشيد بابک جان ..امشب خسته از سفر رسیدی و مجبور شدی اینجا بشینی ...الان خدمتکار رو میگم اتاقتون رو نشون بده برید استراحت کنید ارباب در جوابش گفت نه ممنون خودت که میدونی من مثل همیشه میرم هتل ... داریوش با اخم جواب داد اگه سال های قبل میذاشتم بری هتل به خاطر این بود که اتاق کم داشتم الان که میبینی این خونه جدید بزرگه و اتاق زیاد داره باورکن اگه بري نه من نه تو.... ارباب کمی فکر کرد و گفت بسیار خب میمونیم ... بعد داریوش اتاقی رو به ما نشون داد که طبقه دوم خونه بود و گفت اینم اتاق شما چیزی احتیاج داشتید به خدمتکار بگید تا وارد اتاق شدم از بزرگی وزیبایش ماتم برد ... گوشه چپش تخت بزرگ و طلایی قرار داشت و یه کمد ..... یه دست مبل هم داشت .... تا اونجای که از لیلا شنیده بودم مهمونی اصلی فرداش برگزار میشد .... خدمتکار بعد از گذاشتن چمدونمون رفت ....وقتی تو اتاق تنها شدیم ارباب کتش رو در اورد . به سمت چمدون رفت منم روی تخت نشستم ... طولی نکشید که ارباب با یه شلوار و بالاتنه برهنه به سمت تخت اومد و گفت زود باش لباسهات رو عوض کن خیلی خسته ام میخوام بخابم
ارباب که روی تخت خوابید به سمت چمدون رفتم و یه بلوز و شلوار برداشتم بعد از اینکه عوضشون کردم به سمت تخت برگشتم ..ارباب چشماش رو بسته بود و خواب شده بود اروم گوشه دیگه تخت خزیدم و طولی نشکید خوابم برد *** صبح بعد از خوردن صبحانه ارباب بهم گفت حاضر شم بریم بیرون منم لباس پوشیدم و با هم از خونه خارج شدیم ....اول از همه ارباب منو بازار بزرگی برد و گفت میخوام برای خاتون یه تیکه طلا سوغات بخرم تو دلم گفتم حالا اون پیر زن انگار بچه است سوغاتی بخواد ... تا ارباب چشمش به طلا فروشی افتاد به سمتش رفت ...منم که دفعه اول بود این همه طلا میدیدم با هیجان نگاه میردم تا اینکه چشمم به گردنبند زیبای افتاد ...6 تا سکه داشت که اطراف سکه نگین کاری بود به سمت ارباب چرخیدم و گفت این برای خاتون خوب نیست ارباب با دیدن گردنبند لبخندی از سر رضایت زد و وارد مغازه شد ........... با خرید گردنبند سرم از قیمتش سوت کشید ........ فکر کردم از مغازه بیرون میشيم که به فروشنده گفت اون انگشتر پشت ویترین روبیاره

وقتی انگشتر رو دیدم گفتم حتما برای یکی از زن هاش میخره اما با تعجب دستم رو گرفت و تو انگشتم انداخت کمی گشاد بود .... وقتی نگاه ماتم رو دید گفت زشته زن ارباب چیزی دستش نباشه دلم شکست ...فکر کردم به خاطر من میخره نگو به خاطر ابروشه ......... بعد از پایان خرید که به یه گردنبند و انگشتر تو دستم من ختم شد به خونه سماعی برگشتیم... ظهر اصلا میلی به غذا نداشتم اما ناچارا چند قاشق خوردم غروب ارباب حموم رفت و به قول معروف خودش رو خوش تیپ کرد و کت و شلوار قهوه ای که اورده بود رو پوشید برای من تو چمدون یه کت ودامن شیک گذاشته بودن ... اما من دلم میخواست لباس های محلی خودم رو بپوشم .....یواشکی یه دست برای خودم گذاشته بودم به رنگ ابی خیلی خوشگل بود ...پایین پیرهنش سکه داشت و جیرینگ جیرینگ میکرد روی کتش هم چند ردیف پولک دوزی داشت تصمیم گرفتم همون لباس خودم رو بپوشم ..نهایتش ارباب دو تا غر میزد دیگه کاری نمیکرد ارباب تو اتاق نبود و پیش بقیه اقایون رفته بود به منم گفته بود بعد از اینکه اماده میشم پیشش برم لباسم رو روی تخت انداختم که در اتاق زده شد ....
پرسیدم کیه که لیلا جواب داد و بعد از خواستن اجازه وارد شد ... یه پیرهن پوشیده بود زیبا بود اما بسیار تنگ و بدنما .... با تعجب به سر ووضعش خیره شدم که روسری نداشت ... با دیدن من گفت وای شوکاجون هنوز اماده نشدی که لبخندی زدم و به لباسم اشاره کردم :الان حاضر میشم لیلا جون لیلا با دیدن لباستم دستاش رو مثل بچه ها بهم کو بید و گفت وای دختر عجب لباس انتیکی ...خیلی خوشگله قابل نداره ی گفتم که گفت سریع بپوشش تا من برم وسایل ارایشم رو بیارم میخوام امشب چیزی ازت بسازم دیدنی هر چی مخالفت کردم قبول نکرد و رفت ...وقتی لباس رو پوشیدم تو اینه خودم رو نگاه کردم ...خوب شده بودم موهام رو ساده با گیره بستم که لیلا به اتاق اومد با دیدن من تو لباس سوتی کشید و گفت ابجی چه ج تیپی ...... به مسخره بازیش خندیدم که گفت حیف چشمای درشت و قشنگت نیست همیشه ساده میگردی من اگه یه صدم از چشمای تو رو داشتم که کولاک بود به قیافه ارایش کرده اش نگاه کردم و گفتم نه من ارایش نمی کنم .....بابک خان خوشش نمیاد ... هوف داشتم میگفتم ارباب ...

لیلا دستم رو گرفت و روی صندلی نشوند :بابا فقط چشمات رو کمی سیاه میکنم همون سرمه زدن خودتون .... مخالفت من فایده نداشت و لیلا کارش رو کرد .... تا اخر کارش نذاشت خودم رو ببینم بعد از جلو اینه کنار رفت و گفت خدای من چی شدی تو ...بابا منم عجب ارایشگر ماهریم ها تا خودم رو دیدم دهنم وا موند چشمام از همیشه درشتر و مشکی تر پیدا بود ... واقعا زیبا شده بودم ....لبامم خوش رنگ شده بود ...اما دیگه ارایش نداشتم .... روسریم رو سرم کردم که لیلا گفت حیف موهای بلندت نیست ..امشب همینجوری بیا ... اخم کردم و گفتم نه هیچ وقت .... بالاخره همراه لیلا از اتاق خارج شدیم ..دلشوره داشتم ..کاش به حرفش گوش نمیدادم تا وارد سالن بزرگ شدیم کلی ادم دیدم زن و مرد ..پیر وجون چشم چرخوندم تا ارباب رو پیدا کنم که دیدمش ..کنار داریوش و دو تا مرد دیگه ایستاده بود و میخندید نمیدونم چقدر گذشت که یک هو نگاهش به من افتاد ..اما خیلی زود سرش رو سمت دیگه برد
یک دقیقه بعد چنان دوباره به سمت من برگشت که من از همین فاصله رگ های گردنش رو دیدم .... ارباب مات بهم خیره شده بود ...نمی دونم چرا هول کردم ...گاهی ادم کاری انجام میده و بعد تازه پشیمون میشه چرا همون کت ودامن رو نپوشیدم ... حس کردم دهنم مزه بدی داره ....لیلا وقتی دیتد مثل درخت اون وسط ایستادم دستم رو گرفت و گفت بیا بریم شوکا پیش خواهرم اصلا طرف ارباب رو نگاه نکردم ... به یه دخترتقریباهمسنم رسیدم..لیلاگفت:لیداجان ایشون شوکاهستن ...برات تعریفش رو کرده بودم لیدا باهام دست داد و خوش امد گفت اما من انقدری که حواسم پیش ارباب بود نمیشنیدم وقتی دیدم لیلا با خواهرش حرف میزنه به طرف مبلی در گوشه رفتم و نشستم ...5 دقیقه نگذشته بود که سروکله ارباب پیدا شد چشماش سرخ شده بودن و تیز نگاهم میکرد کنارم نشست و گفت : با اجازه کی این لباس مسخره رو پوشیدی .... کی بهت اجازه داد ارایش کنی ؟؟؟ هاااان........
 

برای مشاهده ادامه داستان بر روی لینک زیر کلیک نمایید

 

مشاهده سایر قسمت ها

برای مشاهده و انتخاب سایر داستان ها بر روی لینک زیر کلیک نمایید

 

مشاهده لیست همه داستان ها

تیم تولید محتوا
برچسب ها : divanegi
تاریخ انتشار :
سوالی دارید؟

این مطلب چقدر براتون مفید بود؟

از ۱ تا ۵ امتیاز بدید.

  • مقاله فعلا 5.00/5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

 میانگین رتبه : 5.0   از  5 (1 رای ثبت شده)

جهت دریافت جدیدترین داستان هااپلیکیشن اینفو را بر روی گوشی موبایل و تبلت خود نصب نمایید

آخرین مطالب ارسالی)
آخرین مطالب ارسالی

نوشتن نظر


 
 
 من را بیاد بیاور

دومین حرف کلمه yuhpj چیست?