رفتم جلو و اروم به امیر سلام کردم و جاوید رو از بغلش گرفتم که گفت چه

خبر ؟دو سال ندیده بودمت اما اصلاعوض نشدی ...تازه زیباتر شدی
هم از حرفاش خجالت کشیدمو هم ناراحت شدم ... دوست نداشتم مردی که هیچ نسبتی باهام نداره از ظاهرم تعریف کنه .... زیباخانم که سولماز اونو خبر کرده بود از اتاق ش اومد و شروع به احوالپرسی
با امیرکرد .. با جاوید به اشپزخونه رفتیم .... موهای سیاهش رو نوازش میکردم و براش قصه تعریف میکردم.. جاویدم با اون چشمای سبزش منونگاه میکرد و تو دلم قربوت صدقه اش
میرفتم
پسرم هر روز که میگذشت بیشتروبیشتر شبیه ارباب میشد... حتی سولمازم یک بار بهم گفت خیلی شبیه ارباب شده و گاهی با دیدن
جاوید یاد ارباب میوفتادم ... چقدربرام این حرف تلخه .... نمی دونم چقدر میگذشت که پسرم خوابیده بود...صورتش رو میبوسیدم و
محکم بغلش میکردم حتی فکر به اینکه یک روز کنارم نباشه منو به مرز
جنون میبرد
یادمادرم می افتم دلم خیلی براش تنگ شده بود..... بابام هم همینطور اون چکار میکنه ..حتما رفتن و حرفای که پشت سرم میزنن خیلی باید
براشون دردناک باشه ....
دوباره با یاداوری اتفاقات گذشته امیر رو لعنت کردم ..اگه اون نمی
یومد زندگی خوبی داشتم افتابم زنده بود و الان هم بازی جاوید میشد .... اصلا از اومدن این امیر راضی نبودم..دلم نمیخواد دوباره مسئله به وجود بیاد
سولماز انروز میخاست بره روستاشون ..دیدن مادرو خواهر برادراش
دلم براش تنگ میشد.واقعا در حقم خواهری کرده بود.. اگه اون نبود نمیدونم چه وضعیتی داشتم .... غروب بعد از رفتن سولماز خیلی دلم گرفته بود ... با زهرا خانم در حال درست کردن شام بودیم که زیبا خانم با لب پرخنده
وارد اشپزخونه شد .... با شادی گفت:دو روز دیگه تولد محمده و میخوام یه جشن براش بگیرم... مهمونم زیاددعوت داریم اگه از پس کارا بر نمیاید بگم کمک بیادبراتون
زهرا خانم با لبخند تبریک
گفت و خیال خانم رو راحت کرد که کار زیادی
نداریم خونه که تمیزه و فقط میمونه غذا .... تواین دو روز مشغول نظافت خونه شدم چون دست تنها هم بودم خیلی
خسته میشدم
جاویدم از اون ور هی میگفت باهاش بازی کنم اما وقت نداشتم
صبح روز مهمونی همه کارا رو اماده کرده بودم و شیرینی هم حاضر بود ..

باکمک زهرا خانم غذا هم درست کرده بودیم ... نزدیکای اومدن مهمونا بود که به اتاق رفتم و سروضعم رو مرتب کردم .جاوید رو حموم بردم که تمام مدت گریه کرد .....لباس تمیزی تن جاوید
کردم که هی غر میزدنمی خواد .. موهای پسرم رو شونه زدم و صورتش رو بوسیدم
بعدم به همراهش از اتاق بیرون شدم ..حدودا 21 نفری اومده بودن از
همکارای دکتر و همسایه ها .. خواهرزیباخانم هم اومده بود ... امیر مشغول حرف زدن با دکتر بود ...و دکترم هر کی میومد به پیشوازش
میرفت
جاوید با دیدن دو تا بچه به سمت اونا رفت تا بازی کنه و من با خیال راحت
رفتم تو اشپزخونه
زهرا خانم لیوان های شربت رو ریخته بود و من تو سینی گذاشتم و بیرون
بردم
جلوی همه تعارف می کردم
به امیرو دکتر که رسیدم به دکتر تبریک گفتم که با خنده گفت
همش تقصیرزیباست ...مگه بچه ام برام مهمونی تولد گرفته
امیر همینطور که با نگاه خاصش منو زیر نظر داشت گفت خب داداش
دوست داره مگه بده کاش کسی هم پیدامیشد ما رو اینقدرتحویل میگرفت
ازکنارشون گذشتم ...بعد از تموم شدن شربت هادوباره ظرف میوه رو
برداشتم
زهرا خانم با شرمندگی گفت
منوببخش دخترم نمی تونم وگرنه کمکت می کردم
شانس تو سولمازم نیست
با اینکه خسته بودم اما بهش اطمینان دادم حالم خوبه و از اشپزخونه بیرون
شدم
در حال پذیرایی بودم که امیرمنو صدا زد و گفت برای دوستش که تازه اومده
شربت ببرم
لیوان شربت رو برداشتم و به سمت امیر رفتم با یه مرد مشغول حرف زدن
بود که پشتش به من بود
تا بهشون رسیدم شربت رو تعارف کردم که چشمم به نگاه اشنایی خورد و
هر دو بهت زده همدیگه رو نگاه می کردیم
باورم نمیشد اینجا ببینمش ...اون که از من زودتر به خودش اومد گفت
شوکا تو اینجا چکار میکنی
امیرمشکوک نگاهی کرد و گفت
رئوف مگه تو شوکا رو میشناسی ؟؟؟ رئوف کلافه گفت اره من راستش از تو روسایکه زندگی میکنه میشناسمش ... در همین ضمن صدای گریه جاوید اومد و منو صدا میزدمامان ..

ازمنیژه گفتم که خوشبختی ام رو خراب کرد
اینقدر تعریف کردم که حرفام تموم شد ..تنها صدای تو سالن صدای گریه
من بود
منتظربودم تا منو مواخذه کنن برای دروغام
سرم رو بالا اوردم و در کمال تعجب دیدم زیباخانمم پا به پام اشک ریخته
بود و صورتش خیس بود
دکترکلافه بود و با ترحم نگام می کرد
دکتر سکوت رو شکست و گفت :من خیلی براتون متاسفم ....هر چند
ناراحت شدم این دو سال ما رو مورد اعتماد ندونستید تا واقعیت رو بگید اما
بهتون حق میدم
برای اینده جاوید نگران بودید ... اگه بخواید کمکتون میکنم از این شهر برید تا دست ارباب بهتون نرسه
در حالی که اشکام رو پاک می کردم گفتم نمیشه اگه تاالان خیالم راحت
بود چون ارباب از جاوید نمی دونست اما اگه ما بریم رئوف به ارباب
واقعیت رو میگه و خیلی بد میشه
ارباب مطمئنن بی خیال ما نمیشه شده تا اخر عمرش دنبالمون میگرده
شما نمیشناسیدش
صبح بعد از جمع کردن لباسهای خودم و جاوید ...با زهرا خانم و سولماز و
زیباخانم خداحافظی کردم ..تو بغل هر سه تایشون کلی گریه کردم
زیباخانم صورت جاوید رو که خواب بود بوسید و با گریه گفت دلم
براش تنگ میشه
خیلی برای زیباخانم ناراحت بودم ..گفتم ببخشید میدونم به جاوید عادت
کردید اما ... زیباخانم گفت چند وقتیه من و محمد تصمیم گرفتیم سرپرست یه بچه رو
قبول کنیم
از این خبر خیلی خوشحال شدم و گفتم واقعا عالیه ایشالله با ورود اون بچه
به زندگیتون همه چیزعالی میشه
زهرا خانم بیچاره هم خیلی گریه کرد و گفت منو فراموش نمیکنه و در اخر
خواهرم سولماز
قرار شد حتما بازم همدیگه رو ببینیم
وقتی ساک رو دستم گرفتم متوجه شدم دکتر جاوید رو که خواب بود بغلش
کرده و داره به سمت در حیاط میبره
وقتی بهش رسیدم صورت جاوید رو بوسید و گفت خیلی مواظبش
باشم
رئوف هم که رسیده بود نزدیک اومد و ساکمون رو تو ماشین گذاشت و بعد
هم جاوید غرق خواب رو از بغل دکتر گرفت و تو ماشین گذاشت
ازدکتر خیلی تشکر کردم و بهشون تبریک گفتم به خاطر تصمیمشون که
گفت همه اینا به خاطر جاویده

برای مشاهده ادامه داستان بر روی لینک زیر کلیک نمایید

مشاهده سایر قسمت ها

برای مشاهده و انتخاب سایر داستان ها بر روی لینک زیر کلیک نمایید

مشاهده لیست همه داستان ها