اونروز بر خلاف تصورم گذشت و من تصمیم گرفتم که هیچ وقت به فرهاد فکر نکنم بعداز نامزدیم به درسم ادامه داده بودم،حالا دانشجوی ترم دوم ارشد بودم فرهاد هم بااختلاف ۹سال و با تحصیلات ارشد با سن ۳۲ سال هنوز مجرد بود بعداز دوسال از باطل شدن طلسم خواهرش سعی کرد به نوعی ازم خواستگاری کنه ولی منکه دیگه برای همیشه از فرهاد ناامید شده بودم قبول نکردم
گفتم وصلتی که یکبار به هم خورد دیگه تموم شده ودیگه احساسی هم باقی نمونده و اونروز جواب رد دادم.بعدها از فرهاد خواستم که بگرده و
اون زنی که باعث جداییمون شده رو پیدا کنه بهم گفت یه زن بصورت ناشناس چندبار بهش پیام داده و احوالپرسی کرده و سری آخر بهش گفته که خیلی وقته عاشقشه؛حسرت اینو داره که فقط یه شب تا صبح باهاش سر کنه، هرچقدر فرهاد اصرار کرده که خودش رو معرفی کنه طفره رفته چیزی نگفته، اما من بشدت دلم میخواست که اون زن رو بشناسم و باهاش حرف بزنم و بگم از اینکه به هدفش رسید چی عایدش شد و هر بار فکر کردن به این موضوع آزارم میداد
بعداز مدت دوسال از اقوام شنیدم که فرهاد با یکی از اقوام به تهران اومده وبه شغل دلالی املاک مشغوله و قراره با یه دختر غریبه ازدواج کنه من اما از این خبر اصلا ناراحت نشدم برعکس از صمیم قلب براش آرزوی خوشبختی دارم و امیدوارم تو زندگیش خوشبخت باشه، بعداز گذشت. هشت و نه سال با وجود داشتن خواستگارای خوب ازدواج نکردم و عاشق نشدم و حس میکنم شاید هیچ وقت دیگه عاشق نشم چون عاشقیم با فرهاد برام پراز غم و رنج و ترس بود و از صمیم قلب آرزو دارم شخصی که باعث این جدایی و مشکلات برای ما شد رو بتونم پیداکنم یا بشناسم و امیدوارم توزندگیش هیچ وقت روز خوش نبینه و ممنون از تمام خوانندگان این داستان ،که با صبوری خودشون داستان منو خوندن و درکم کردن 

پایان