روزهای نقاهت خاتون سپری میشد.خاتون میدونست که حتما بچه
میخواد و حتما بچه دار میشه.
حالا دیگه میدونست که اون زن غریبه محافظ و مراقبش هست.
خاتون از بچگی از ما بهترون رو میدید و باهاشون ارتباط داشت.ولی هیچکدوم به زیبایی و مهربونی زن غریبه نبود
کم کم که حالش بهتر شد دوباره زمزمه بچه دار شدنش رو شروع کرد
سلمان سعی داشت منصرفش کنه اما مرغ خاتون یک پا داشت و میگفت الا و لابد من بچه میخوام
حتی اگر باعث مرگم بشه باید یه دختر به دنیا بیارم
زن غریبه گاهی میومد و با خاتون حرف میزد و مطمئنش میکرد از تصمیمش
ماه آذر به آخر رسیده بود و یک ماه از سقط جنین خاتون میگذشت
توی همین اوضاع و گیر و دار بود شبی رو با سلمان به صبح رسوند فردا صبح دیرتر از معمول بیدار شد بچه و سلمان رفته بودند و خونه در سکوت بود.بلند شد تا صبحانه ای بخوره اما انگار بچه ها با عجله رفته بودند و چیزی توی سفره جا نمونده بودمدتی بود که خودش نون نمیپخت تصمیم گرفت حالا که بهتر شده خودش نون بپزه.اول رفت تا دوش بگیره.زیر دوش فکر نون داغ از سرش نمیرفت عجیب هوس یه صبحانه مفصل با نون داغ کرده بود
اینقدر که حتی فکر میکرد داره بوی نون رو حس میکنه....
تصور میکرد یه نون داغ با روغن گوسفند شکر زده و ریحون تازه چقدر دلچسبه.
از تصور خودش خنده اش گرفت
توی سوز زمستون شب چله هوس ریحون تازه کرده بود
بیرون که اومد هنوز هم بوی نون رو حس میکرد
با خودش گفت -حسابی خل شدم بهتره یه لقمه چیزی بخورم و خمیر کنم.یه شام هم باید فراهم کنم شب چله است بچه ها خیلی وقته نخندیدن باید امشب شاد باشن
پاش رو که توی حال خونه گذاشت
از تعجب دهنش باز موند
قدمی به عقب برداشت ترس و تعجب به دلش چنگ میزد
که فشار دست آشنایی روی شونه اش حس کرد نگاه کرد و زن غریبه رو کنارش دید که با لبخند بهش خیره شده بود
آروم به سمت داخل حال هلش داد
-چرا وایسادی برو جلو
خاتون زبونش بند اومده بود و نگاهش مات سینی صبحانه ای بود که وسط حال بود
سینی بزگ مسی که دور تا دورش کنگره بود و داخلش یک نان خانگی داغ که بخار ازش بلند میشد به همراه پیاله گل سرخی پر از روغن که روششکر پاشیده بودن
و ریحونهای سبز و تازه ای که قطرات آب روش میدرخشید
منقل کوچکی پر از زغال های سرخ و یک قوری چای روی منقل
زن غریبه آروم به سمت سینی هدایتش کرد و کنار سینی نشست
اولین لقمه رو که میخواست 

بگیره گفت