چه پرو و پرتوقع شدن ، خواستم چیزی بگم ولی ترجیح دادم سکوت کنم تا هر چی دوست داره بگه
آخر شب رفتم دستشویی و موقع برگشت یه نفر که به دیوار تکیه داده بود رو دیدم ،اول ترسیدم و خودم رو کشیدم کنار ،ولی وقتی صدای ابراهیم رو شنیدم که گفت نترس منم خیالم راحت شد ،یه نگاه به صورت ناراحتیش کردم و گفتم چیزی شده ، جواب داد نه مگه قراره چیزی بشه،پرسیدم آخه از وقتی اومدم یک کلمه هم حرف نزدی، از اومدنم ناراحتی؟خندید و گفت تنها چیزی که میتونست منو خوشحال کنه دیدن تو بود، از حرف زدنش یه کم معذب شدم و خواستم از جلوش رد بشم که پرسید ماهور با ارسلان خوشبختی، گفتم آره خداروشکر ارسلان خیلی مرد خوبیه، میتونم بگم از مردونگی و معرفت تو این روستا همتا نداره، ابراهیم گفت پس چرا انقدر رنگ پریده ای ،زخم رو پیشونیت برای چیه ، از اینکه مادرم متوجه زخم نشده بود ولی ابراهیم تو یه نگاه فهمیده بود تعجب کردم ، گفتم رفته بود رو درخت از اون بالا افتادم پیشونیم خراش برداشت و دستمم آسیب دید ، ابراهیم با تعجب نگام کرد و گفت مگه بچه ای میری رو درخت ،بیشتر مواظب خودت باش، از اینکه دروغمو باور کرد خوشحال شدم و باشه ای گفتم و سریع ازش دور رفتم پیش مامان
مامان کنار خودش برام رختخواب پهن کرده بود ، آروم آروم ازم درمورد خان ننه و رباب میپرسید، گفت اذیتت که نمیکنن،کلی به دروغ ازشون تعریف کردم که بعد از رفتنم غصه نخوره، خیالش که راحت شد ،گفت ماهور حامله نیستی، کی میخوای بچه دار بشی،نکنه مشکلی چیزی داری، خوب شد که همه جا تاریک بود ، مامان صورت سرخ شده از شرممو و چشمهای ترسیده از سوالش رو نمی تونست ببینه، گفتم حالا که زوده، مامان گفت چی چیه و زوده الان یازده سالته، گفتم ده سالمه جواب داد چه فرق میکنه حالا ده یا یازده من همسن تو بودم بهادر بغلم بود و بهمنم تو شکمم ، فکر کردی چه خبره اگه زودی بچه دار نشی کلی دختر آرزو دارن تو اون عمارت زندگی کنن، کافیه تو روستا چو بیفته ماهور بچه دار نمی شه، یکی رو میگیرن میارن میزارن جای تو ،اگه میخوای جا پات سفت بشه باید هر چه زودتر بچه بیاری، بعد کلی توصیه کرد و گفت چکار کنم و چی بخورم تا بچه ام پسر بشه،چند باری خواستم بگم که من هنوز دخترم و با ارسلان مثل خواهر برادر زندگی میکنیم،ولی دلم نیومد ناراحتش کنم و یاد حرف ارسلان افتادم که هیچکس نباید از این موضوع باخبر بشه، سکوت کردم و جوابی ندادم ،مامان که به پای خجالتم گذاشته بود ،کلی نصیحتم کرد و گفت

 

دفعه بعد که دیدمت حتما باید حامله بشه وگرنه دیگه اسمت رو نمیارم، بعد با آهی عمیق گفت نمیخوای ننه بلقیس گور به گوری هر روز تیکه بارم کنه دخترت اجاقش کوره و یکی دو ماه دیگه برش میگردونن ور دلت و اونم میشه باعث آبروریزی،،
از اینکه مامان به خاطر من باید حرف میشنید ناراحت بودم ولی کاری از دست من ساخته نبود ،ارسلان به خاطر بچه بودنم منو درک میکرد اما خانواده ام به خاطر از دست ندادن موقعیت خودشون میخواستن تو ده سالگی بچه دار بشم
به خاطر دلخوشی مامانم و اینکه دست از سرم برداره قول دادم زودی بچه دار بشم
سه روز از اومدنم گذشته بود و ابراهیم دنبال فرصت بود برای حرف زدن اما من تا جایی که ممکن بود خودم رو از نگاههای ابراهیم دور نگه نمیداشتم و دوست نداشتم غم و حسرتی که تو چشماش هست رو ببینم ، از مامان در مورد نجمه پرسیدم که گفت مادر صمد ازشون خبر داره ولی جاشون رو نمیگه،هر چند آتیش تند عمو و بقیه هم سرد شده اما بازم میترسه برادرهای نجمه بلائی سر صمد بیارن،اینطور که فهمیدم نجمه حامله اس بعد از زایمان گفته میاد که این فرار و قایم شدن رو تموم کنه و با خانواده ها رفت و آمد رو شروع کنن،نمیدونم چرا حس کردم نجمه با فرارش کار درستی کرد و الان از من خیلی خوشبخت تره ،حداقل با یکی هم سن و سال خودش ازدواج کرده و تونسته عشق رو تجربه کنه و هوو هم نداره که بخواد باعث آزارش بشه
نزدیکی های غروب بود که غلام اومد دنبالم و گفت خان دستور داده همراهم بیایید و سه روز موندنتون کافیه، نمیتونم چرا دلم شور افتاد و احساس کردم حتما برای خان اتفاقی افتاده،تو این مدتی که اونجا بودم نشده بود حرف خان دوتا بشه،حالا که گفته بود پنج روز بمون و بعد خودم میام دنبالت،حتما چیزی شده که با عجله غلام رو فرستاده دنبالم، از خانواده ام خداحافظی کردم و سوار گاری شدم ،غلام رو قسم دادم راست بگه و بگه که حال ارسلان خان خوبه،غلام قسم خورد ارسلان خان در سلامت کامل هستن و هیج اتفاقی نیوفتاده،فقط فکر کنم خان ننه از این همه غیبت شما شاکی شده و ارسلان خان رو مجبور به برگردوندن شما کرده،خیالم راحت شد و خودم رو برای تیکه ها و حرفهای خان ننه آماده کردم 

 

 همین که غلام گفت ارسلان خان سالمه برام کافی بود، چون من به جز اون پناهی نداشتم و اگه بلائی سرش میومد من از چشم بقیه یه زن بیوه بودم و باید برمی گشتم خونه پدرم ،علاوه بر فقر و نداری باید حرفها و متلک های بقیه مخصوصا ننه بلقیس رو هم به جون میخریدم
رسیدیم جلوی در عمارت در رو باز کردن و رفتیم تو ، پا تو سالن که گذاشتم انگار کسی خونه نبود خونه تو سکوت عجیبی فرو رفته بود، رفتم سمت اتاق خان ننه در زدم کسی جواب نداد،خواستم برم پیش زری ولی پشیمون شدم و گفتم برم تو اتاق خودم و تا اومدن ارسلان و بقیه قالیمو ببافم ، از پله ها رفتم بالا ،از چیزی که میدیم هاج و واج ایستاده بودم و به وسایل و رختخوابم که پرت شده بود وسط سالن زل زده بودم که صدای خان ننه منو به خودم آورد، گفت به به چه عجب تشریف آوردی، سلام کردم و گفتم اینجا چه خبری ،خدایی نکرده ساسی ،موشی یا جک و جونوری چیزی رفته توی اتاق و به رختخواب ها زده، ننه کم کم داشت با عصبانیت و خشمی که کاملا از صورتش معلوم بود بهم نزدیک میشد، گفت آره ماری که تو آستینمون پرورش میدادیم تو این اتاق بود، گفتم مار، جواب داد مار که نه گرگ تو لباس میش، آروم گفتم نمیفهمم چی میگید،همینو که گفتم یهو با عصاش افتاد به جونم ، رباب ودختراش اسما و سمانه از اتاق اومده بودن بیرون و زری هم با صدای فریادهای خان ننه و گریه های من اومد بالا، منو که تو اون حال دید گفت چی شده ننه، گفت میخواستی چی بشه ،من چند وقته به این شک کرده بودم که چه بلائی سر ارسلان من آورده که به خاطر این نیم وجب بچه تو روی من وایمیسته،نگو خانم کار خودش رو خوب بلده و تا جایی که تونسته از طریق اون ننه ی گور به گور شده ی عفریتش ،حسابی برای پسرم دعا نوشته و چیز خورش کرده ،بعد یه عالمه ورق کاغذ که به خط قرآنی بود و کلمه های عربی رو پرت کرد رو صورتم و گفت حالا کارت به جایی رسیده که میخوای منو و رباب و بچه هاش رو از چشم ارسلان با جادو و جنبل بندازی اره،ننه میزد و من از همه جا بی خبر فقط گریه میکردمو ناله و اظهار بی اطلاعی، ولی مگه ننه گوش شنوا داشت،کاملا خودش رو زده بود به کری و حسابی عصا رو روی سر و صورت من فرود میاورد، زری اومد جلو دست خان ننه رو بگیره که رباب گفت بیچاره خدیجه ی مادر مرده میگفت این ماهور کارش دعاست و با این کارا بابا رو مجبور به احترامی