رباب گفت بیچاره خدیجه ی مادر مرده میگفت این ماهور کارش دعاست

  و با این کارا بابا رو مجبور به احترامی و حرمت شکنی نسبت به خان ننه ی بیچاره میکنه ولی ما باور نمیکردیم، با این حرفها بیشتر خان ننه رو تحریک میکرد طوری که زری هم جلودارش نبود و نمیتونست کنترلش کنه، هر چقدر قسم میخوردم که من نمیدونم خان ننه عصبی تر میشد ، و بهم فحش میداد، در آخرم گفت فکر نکن گناهت فقط دعاست،از توی بالشت یه عالمه پول هم پیدا کردم که معلوم میشه این مدت دستت هم کج بوده و از ارسلان خان دزدی هم میکردی، وقتی کلمه ی دزدی رو شنیدم عاجزانه به زری نگاه کردم و همه ی صدام رو جمع کردم توی گلویم و فریاد زدم من دزد نیستم آخه چرا می خوابید برای من‌پاپوش درست کنید، چرا انقدر از من بدتون میاد ،خان ننه گفت نمیخواد کولی بازی در بیاری خودم تکلیفت رو روشن میکنم ،اومد نزدیکتر و یه سیلی محکم خوابوند توی گوشم و گفت بخدا اگه ارسلان از این موضوع بویی ببره من میدونم و تو ،زنده ات نمیزارم، زری گفت هر کس ماهور رو با این سر و وضع ببینه میفهمه کتک خورده، خان ننه گفت ارسلان که نمی دونه این جادوگر برگشته به غلامم میگم چیزی بهش نگه دوروز میندازمش تو زیر زمین تا از این ریخت و قیافه در بیاد، تا به موقعش ذات کثیفش رو برای همه رو کنم من از بچگی از زیر زمین و تاریکی میترسیدم و همیشه فکر میکردم تو زیر زمین از ما بهترون با دست و پاهای پشمی وجود داره،از ترس افتادم به دست و پای خان ننه و بهش گفتم تو رو خدا این کارو نکن بزار برم تو اتاق خودم درو قفل کن ،قول میدم وقتایی که ارسلان خان خونه هستن پامو بیرون نزارم، دل خان ننه از سنگ بود و نرم شدنی نبود، گفت خفه شو دختره احمق نکنبتی،بعد موهامو کشید و افسر و اختر رو صدا زد و گفت ببرید بندازش تو زیر زمین،بهم نگاه کرد و ادامه داد اگه صدات در بیاد میگم همونجا خفت کنن ، التماس میکردم و از التماسهای من دل سنگ آب میشد ولی ربابه و خان ننه پیروز مندانه بهم نگاه میکردن و انگار ذوق زیادی از این همه آزار و اذیت داشتن ،اختر و افسر که منو بردن سمت زیر زمین گفتن نترس و ناراحت نباش در رو باز میزاریم ،خودمونیم نوبتی میایم پیشت،شبم هر دومون میایم اینجا میخوابیم، من رفتم تو زیر زمین و خان ننه اختر و افسر رو صدا زد ،از ترس تاریکی و سرما میلرزیدم و تمام تنم از کتک های خان ننه درد میکرد ،همینطور که زار زار گریه میکردم و از خدا مرگ میخواستم

 در باز شد و زری با یه چراغ گرسوز کوچولو و یه پتو اومد تو، وسیله ها رو گذاشت کنارمو گفت تا رباب خبر به خان ننه نبرده
برم بالا، بازم برمیگردم،انقدر هم گریه نکن،حیف اون چشمهای خوشگلت نیست که انقدر سرخ بشه
زری رفتو من پتو رو به زور دورم پیچیدم و شعله چراغ رو یه کم بیشتر کردم و به این فکر کردم فرار کنم و برای همیشه برم یه جایی دور از اینجا گم و گور بشم تا دست هیچ کس بهم نرسه، ولی می ترسیدم من از اولم ترسو بودم ،تو اون لحظات حسرت شجاعت نجمه رو خوردم که راحت خودش رو از دست یه عده آدم نفهم نجات داد و رفت دنبال عشقش ،همینطور که به آینده و عاقبتی که با این گرگ های انسانهای نما در پیش داشتم فکر میکردم خوابم برد، به خاطر سرمای زیاد و یخ کردن بدنم از خواب بیدار شدم هوا تاریک شده و کور سوی نوری که از پنجره به داخل راه داشت هم ناپدید شده بود و جاش رو به تاریکی داده بود، روشنایی چراغ هم کم شده بود و نفتش در حال تموم شدن بودو محوطه ی کمی رو روشن میکرد،،صدای قاروقور شکمم بلند شده بود و احساس ضعف و ترس رو باهم تجربه میکردم ،از اختر و افسر هم خبری نبود و فکر کنم منو فراموش کرده بودن، شروع کردم به گریه کردن و از درگاه خدا خواهش و تمنا کردن که از این زیر زمین تاریک و ترسناک نجات پیدا کنم و خلاص بشم، همینطور که پتو رو به خودم پیچیده بودم و دندونهام بهم میخورد در آروم باز شد از اینکه اختر یا افسر باشه نور امیدی به دلم تابید،یه نیم خیز شدم و آروم افسر رو صدا کردم ، فقط یه صدای خنده ی مهیب و ترسناک به گوشم خورد و یه سایه ای که بهم نزدیک میشد، دیگه هیچی نفهمیدم و نمیدونم چقدر از بیهوش شدنم گذشته بود که با دستهایی که به صورتم میخورد به هوش اومدم، خودمو تو بغل زری دیدم که بالای سرم نشسته بود و گریه میکرد ، فکرکنم دم دمای صبح بود ،چون آفتاب داشت بالا میومد و گرگ و میش صبح بود، چشمامو که باز کردم زری خم شد و صورتمو بوسید گفت خدارو شکر زنده ای، نصف جون شدم دختر، صدای جیغت رو شنیدم و خودمو رسوندم پایین و دیدم بیهوش کف زیر زمین افتادی، یاد اون سایه و صدای خنده ی وحشتناکش افتادم و دوباره بدنم شروع کرد به لرزیدن، زری یه استکان چای داد دستم و گفت بخور بزار گرم بشی ،بدنت یخ کرده ، یه کم که به خودم اومدم تازه متوجه شدن تو اتاق زری ام ، گفتم وای اگه خان ننه بفهمه آوردیم اینجا با تو هم دعوا میکنه ،زری گفت نگران من نباش من به این حرفها و بدوبیراهای خان ننه عادت کردم و پوستم کلفت شده

 و عادت کردم، چایی رو خوردم و زری گفت بزار برم برات چند لقمه نون بیارم،ازدیروزه هیچی نخوردی ، زری رفت و بعد از چند دقیقه با نون و پنیر برگشت، با ولع شروع به خوردن کردم ،زری نگام کرد و گفت از سر شب چند بار خواستم بیام پیشت ولی خان ننه ی شمر و اون ربابه عجوزه زیر نظرم داشتن و حواسشون بود کسی به زیر زمین نزدیک نشه،انگار میخواستن یه کاری کنن و همش تو هول و ولا بودن و باهم‌پچ پچ میکردن و دور و ور زیر زمین میومدن،بیچاره اختر و افسر هم از ترس نتونستن برات آب و غذا بیارن و همش تو فکرت بودن و دنبال یه راهی که بیان بهت سر بزنن،اما اونا مدام چشم به در زیر زمین دوخته بودن
ماجرای اون سایه رو براش گفتم ،زری گفت مطمئن باش کار خودشونه ،اونا میخواسن بیشتر بترسی و خدایی نکرده دیونَت کنن ،اونوقت اسم جنی روت بزارن ،تا ارسلان طلاقت بده گفتم آخه من که کاری به کارشون ندارم ،هر چی هم که میگن انجام میدم، گفت میدونی چیه از روزی که تو رفتی خونه ی پدرت ارسلان خان هم خونه نیومده و گفته برای کاری می ره شهر و دوسه روز می مونه، تا الانم نیومده،رباب از اون روز جلز و ولز میکنه و میگه حتما ماهور ازش خواسته تا اون نیست ارسلان خونه نیاد، خندیدم و گفتم آخه این فکر های احمقانه چیه به سر اینا زده ،مگه ارسلان خان به حرف من کم عقل گوش میکنه اون اصلا منو آدم حساب میکنه،مثل بچه ها باهام رفتار میکنه، زری یه نگاه بهم کرد و گفت ماهور اشتباه نکن،ارسلان زیاد حرف نمی زنه ولی من میتونم تو چشماش عشقی که نسبت به تو رو داره ببینم، ارسلان دوست داره که هیچ ،ارباب هم خیلی دوست داره چون روزی که تو رو دیده بود اومد خونه و بین حرفهایی که از تو میزد فهمیدم شبیه نامزد اول اربابی که عاشقانه همدیگرو دوست داشتن و درست یک روز قبل از عروسیشون توی سیل شدیدی که اومده توی آب رودخونه ی پایین ناپدید شده، ارباب چند سالی به خاطرش بیمار شده و بعد بدون هیچ عشقی و از روی اجبار با این شمر ازدواج کرده، وقتی به حرفهای زری و نگاهها و طرفداری های ارباب به خودم فکر میکردم به درستی حرفهای زری و دلیل کینه ی خان ننه از خودم پی میبردم، الان می فهمیدم چرا خان ننه از من متنفر ،چون فکر میکرده دیدن من ارباب رو یاد عشق اولش میندازه، یا شایدم خودش رو یاد ازدواج اجباری و تحمیلی ارباب مینداخت و من ناخواسته باعث شده بودم خاطرات گذشته زنده بشه

یکی دو ساعتی با زری از هر دری حرف زدیم و من بیشتر از قبل به ذات مهربون زری ایمان پیدا کردم و مثل یه خواهر دوسش داشتم، زری یه نگاه به بیرون کرد و گفت صبح شد و از اردلان هم خبری نشد،امشبم نمیدونم کجا موند، دلم برای زری کباب شد ،عاشقانه اردلان رو دوست داشت ولی اون بی مسئولیت تر و بی خیال تر از این حرفها بود که معنی عشق رو بفهمه و معلوم نبود تا این ساعت که دیگه داشت آفتاب طلوع میکرد کجا بود و خودش رو با چه کسایی سرگرم میکرد که یادی از زری و دخترش نمیکرد کاملا معلوم بود پسر نداشتن زری بهونه اس و اردلان سرگرمی هایی داره که دلش به زری گرم نیست و دنبال رفیق بازی و قمار و کارهای دیگه اس ،،
به زری گفتم هوا دیگه روشن شده، قبل از اینکه خان ننه بیدار بشه برم پایین،زری پرسید نمی ترسی گفتم نه حالا که مطمئن شدم این سر و صدا ها و سایه ها کار ربابه بوده از چی بترسم،هوا هم روشنه و از توی پنجره نور میتابه،تا شبم خدا بزرگه، زری در و باز کرد و یه سرک به بیرون کشید وقتی از خواب بودن بقیه خیالمون راحت‌ شد، در حالی که هنوز بدنم درد میکرد ولی از ترس لو رفتن مثل جت دویدم سمت زیر زمین، دوباره پتو رو برداشتم و خودمو توش مچاله کردم و چشمامو بستم،خیلی سرد بوددچار تب و لرز شده بودم ،دستی به صورتم کشیدم حس کردم گونه هام گرم شده و از حرارت سرخ ،ولی با اون حال کم کم چشمام گرم شد و خوابم بردنمیدونم چند ساعت خوابیدم،تمام بدنم کرخت شده بود و از چشمام آتیش میبارید،از این همه گرمی خودمم دچار حیرت شده بودم،اما دوباره چشمامو بستم و گفتم خدا کنه دچار تب شدید بشم و دیگه چشمام رو نتونم باز کنم و مثل خیلی ها که ازتب میمردن بمیرم، در زیر زمین باز شد و صدای پا شنیدم به خیال اینکه بازم خان ننه و رباب نقشه برام کشیدن و میخوان بترسوننم چشمامو باز نکردم و مثل دفعه قبل نترسیدم اما وقتی سردی دستی رو روی پیشونیم حس کردم یهو به خودم اومدمو چشمام رو باز کردم ،تار میدیدم و یه تصویر محو که کم داشت برام واضح میشد و میتونستم ببینم

خیالم راحت شد وقتی تصویر ارباب تو قاب چشمام نقش بستو صداش رو شنیدم که پدرانه ازم پرسید تو اینجا چکار میکنی، این چه حال و روزیه،کی این بلا رو سرت آورده، داری تو تب میسوزی، نتونستم جوابش رو بدم و دوباره چشمام بسته شد، ولی صدای ارباب رو تو حالت گنگ میشنیدم که اختر و افسر رو صدا میزد، نمیدونم کدومشون بود که بغلم کرد و بردم تو اتاق ارباب،توی رختخواب گذاشتم و بعد به دستور ارباب پاشویه ام کردن و مدام دستمال خیس میذاشتن رو پیشونیم، کم کم حالم خوب شد و انواع و اقسام جوشنده گیاهی رو به خوردم دادن، نگام که به چهره ی عصبانی ارباب افتاد بی اختیار ترسیدم و دوست نداشتم خوب بشم و بازخواستم کنه، چون هر چی میگفتم بعدا خان ننه و رباب به حسابم میرسیدن و حتما تلافی میکردن به خاطر همین دوباره خودمو زدم به خواب و چشمامو بستم،صدای راه رفتن ارباب و عصایی که به زمین خورده میشد توی گوشم می پیچید ولی جرئت باز کردن چشمامو نداشتم
همینطور که چشمام بسته بود ارباب آروم صدام زد ولی جواب ندادم ،فکر کردم باورش شد که خوابیدم چون اومد روی سرم و دوباره دستش رو گذاشت روی پیشونیم ،تبم اومده بود پایین اینو از خداروشکری که ارباب گفت فهمیدم، سنگینی نگاش رو حس میکردم ولی هیچ عکس العملی نشون ندادم تا وقتی از اتاق رفت بیرون و در بسته شد، آروم چشمام و باز کردم و یه نگاه به دور تا دور اتاق که خیلی بزرگ بود انداختم ،وقتی ارباب رو دیدم که به در تکیه داده و داره منو نگاه میکنه از خجالت آب شدم،ولی ارباب یه لبخند زد و گفت هر وقت خواستی خودتو به خواب بزنی چشماتو رو هم فشار نده و کم تو جات وول بخور، یاد شب عروسی و حرف ارسلان خان افتادم ناخودآگاه لبخندی زدم و ارباب هم خنده ای سر داد و گفت حالا تو خیلی بچه ای که بخوای منو گول بزنی، سرمو انداختم پایین ، ارباب ‌اومد نزدیک و کنارم نشست ،گفت خودت حرف میزنی یا منتظر زلیخا (خان ننه)و رباب باشم که معلوم نیست این وقت روز امام زاده رفتنشون چی بوده
نمیدونستم چی باید بگم ،ولی نگاه ارباب و لحن مهربونش ترس رو از دلم دور کرد و همه ی ماجرا رو از اول تا اون لحظه براش تعریف کردم ، حرفام که تموم شد به جون بچه هاش قسمش دادم که به خان ننه و رباب کاری نداشته باشه و چیزی بهشون نگه ، گفتم دوست ندارم بازم ازم کینه به دل بگیرن و اذیتم کنن، ارباب یه لااله الا اللهی گفت و ادامه داد اگه باهاشون برخورد نکنم هر روز جری تر میشن و بیشتر عذابت میدن، بی اختیار شروع کردم به گریه کردن ،ارباب که دید گریه میکنم ،گفت باشه نمیخواد گریه کنی و بترسی

برای مشاهده ادامه داستان بر روی لینک زیر کلیک نمایید

مشاهده سایر قسمت ها

برای مشاهده و انتخاب سایر داستان ها بر روی لینک زیر کلیک نمایید

مشاهده لیست همه داستان ها