هر کس سوره عبس را قرائت نماید روز قیامت در حالی خواهد آمد که شادمان و خندان است. (2)امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: هر کس سوره عبس را قرائت نماید در بهشت زیر پرچم و سایه خداوند و مشمول کرامت خداوند خواهد بود و این کار کوچکی نزد خداوند است.(3)همچنین از ایشان نقل شده است: هر کس هنگام بارش باران این سوره را قرائت نماید خداوند به تعداد قطرات باران گناهانش را می آمرزد. (4)

آثار و برکات سوره

1) مصون ماندن از خطرات

امام صادق علیه السلام می فرماید: اگر مسافر در راهش سوره عبس را قرائت نماید از خطرات پیش رویش در سفر باز داشته می شود.همچنین فرموده اند: هر کس سوره عبس را بر کاغذ یا پوست سفیدی بنویسد هر جا که می رود همراه خود داشته باشد در راهش جز خیر و خوبی نمی بیند و از خطرات به اذن خداوند در امان است.(5)

2) پیدا شدن گمشده

مرحوم کفعمی در کتاب خود آورده است که قرائت این سوره موجب پیدا کردن گم شده و بازگشت غایب می شود.(6)

ترجمه ی آیات:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

چهره در هم كشید و روى برتافت… (۱)از اینكه نابینایى به سراغ او آمده بود! (۲)تو چه مى‏دانى شاید او پاكى و تقوا پیشه كند، (۳)یا متذكر گردد و این تذكر به حال او مفید باشد! (۴)اما آن كس كه توانگر است، (۵)تو به او روى مى‏آورى، (۶)در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چیزى بر تو نیست! (۷)

اما كسى كه به سراغ تو مى‏آید و كوشش مى‏كند، (۸)و از خدا ترسان است، (۹)تو از او غافل مى‏شوى! (۱۰)هرگز چنین نیست كه آنها مى‏پندارند; این (قرآن) تذكر و یادآورى است، (۱۱)و هر كس بخواهد از آن پند مى‏گیرد! (۱۲)در الواح پرارزشى ثبت است، (۱۳)الواحى والاقدر و پاكیزه، (۱۴)به دست سفیرانى است (۱۵)

والا مقام و فرمانبردار و نیكوكار! (۱۶)مرگ بر این انسان، چقدر كافر و ناسپاس است! (۱۷)(خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟! (۱۸)او را از نطفه ناچیزى آفرید، سپس اندازه‏گیرى كرد و موزون ساخت، (۱۹)سپس راه را براى او آسان كرد، (۲۰)بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود،(۲۱)

سپس هرگاه بخواهد او را زنده مى‏كند! (۲۲)چنین نیست كه او مى‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است! (۲۳)انسان باید به غذاى خویش (و آفرینش آن) بنگرد! (۲۴)ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، (۲۵)سپس زمین را از هم شكافتیم، (۲۶)و در آن دانه‏هاى فراوانى رویاندیم، (۲۷)و انگور و سبزى بسیار، (۲۸)و زیتون و نخل فراوان، (۲۹)

و باغهاى پردرخت، (۳۰)و میوه و چراگاه، (۳۱)تا وسیله‏اى براى بهره‏گیرى شما و چهارپایانتان باشد! (۳۲)هنگامى كه آن صداى مهیب ( صیحه رستاخیز) بیاید، (كافران در اندوه عمیقى فرومى‏روند)! (۳۳)در آن روز كه انسان از برادر خود مى‏گریزد، (۳۴)و از مادر و پدرش، (۳۵)

و زن و فرزندانش; (۳۶)در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مى‏سازد! (۳۷)چهره‏هائى در آن روز گشاده و نورانى است، (۳۸)خندان و مسرور است; (۳۹)و صورتهایى در آن روز غبارآلود است، (۴۰)و دود تاریكى آنها را پوشانده است، (۴۱)آنان همان كافران فاجرند! (۴۲)