سَنجر : (تركي) 1- يعني مرغ شكاري؛ 2- (اَعلام) [511-552 قمری] شاه سلسله‌ي سلجوقي، که پس از چند جنگ پیروزمند بر ضد شاه غزنوی و اَتسِز خوارزمشاهی به دست غُزان اسیر شد و مدتی را در اسارت گذراند [548-551 قمری] و اندکی پس از آزادی درگذشت.

تايماز : (تركي) پابرجا، استوار.

بَكتاش : (تركي) (در قديم) 1- فرمانده‌ي يگ گروه، بزرگ ايل؛ 2- هر يك از خادمان و همراهان يك امير، بزرگ ايل و طايفه.

آتا : (تركي) 1- پدر، جد، سرپرست، ريش سفيد؛ 2- (اَعلام) نام پادشاهي در دامنه‌هاي شمالي جبال «نيشپو» كه در جنوب آن «داگارا» واقع بود. و محتملاً در نقطه‌اي [در جغرافياي قديم] از ناحيه‌ي صحنه (سنندج) كه توسط لشكر آشوريان تار و مار شد.

آتيلا : 1- (تركي) (آت به معني اسب + يلا (صفت))، به معني چابك، شجاع؛ نامي، نامدار(؟)؛ 2- (اَعلام) پادشاه هون‌ها [434-453 میلادی] که به روم شرقی تاخت و کشتار و ویرانی بسیار کرد، در جنگ با روم غربی شکست خورد، کشیشان به او تازیانه‌ي خدا لقب داده بودند.

آراز : (تركي) 1- ارس؛ 2- (اَعلام) قهرمان منسوب به طايفه‌ي آس. + ن.ك. آراس، 1-

آراس : 1- (در تركي) آراز، به معني رود ارس؛ 2- (اَعلام) مرکز استان پادوکاله، در شمال فرانسه.

آيدين : (تركي) 1- به معني روشنايي، روشن، آشكار، شفاف، نوراني، صاف، معلوم، واضح؛ 2- روشن‌فكر؛ 3- (اَعلام) 1) نام شهري در جنوب شرقي ازميرِ تركيه؛ 2) نام سلسله‌اي از امراي ولايت ليديا.

اتابك : (تركي) 1- پدربزرگ؛ 2- (در قديم) در دوره‌ي قاجار, لقبي كه به وزيران داده مي‌شد؛ 3- لقب هر يك از پادشاهان مستقل كه حكومت‌هاي محلي داشتند؛ كسي كه پرورش فرزندان پادشاه و بزرگان را بر عهده داشت؛ 4- (اَعلام) 1) میرزاعلی اصغرخان اتابک: [1274-1325 قمری] دولتمرد ایرانی، ملقب به امین سلطان، که در زمان سه پادشاه سه بار صدر اعظم شد و سرانجام به دست یکی از مجاهدان آذربایجانی کشته شد؛ 2) نصرت‌الدین ابوبکر: از اتابکان آذربایجان [587-607 قمری] ملقب به اتابک ابوبکر، که از سپاهیان ملکه‌ي گرجستان شکست خورد و بخشی از قلمرواش را از دست داد.

اَرسلان : (تركی) 1- شیر، شیر درنده، اسد؛ 2- از نامهای خاص ترکی؛ 3- (به مجاز) مرد شجاع و دلیر.