زاکیه : (عربی، زاکیَة)، 1- (در قدیم) نیکو، پاکیزه.

زاهده :    (عربی) 1- زن زاهد. +   زاهد1- ، 2- ؛ 2- (اعلام) زاهده خاتون بانویی عارف، که در زمان خود به عقل و تدبیر و سیاست پردازی آوازه داشت. او در جوانی به عقد اتابک بزایه، حاکم فارس در آمد او نه تنها در اداره  ی امور آن خطه دخالت مستقیم داشت بلکه به سبب عشق به دانش به ساختن مدرسه نیز توجه زیادی نشان می  داد. به فرمان او مدرسه  ای به نام زاهده در شیراز ساخته شد که تولیت آن را به علمای حنفی مذهبی سپرده بود، ولی پس از چندی تغییر جهت داد و امام ناصرالدین سیرانی شافعی را به اداره  ی آن گماشت. زاهده خاتون پس از کشته شدن شوهرش به دست سلطان مسعود سلجوقی که در میان راه همدان و اصفهان اتفاق افتاد، چون شنید که شوهرش را در اصفهان به خاک سپرده  اند، استخوان  های او را به شیراز آورد و بر آرامگاه او قبه و بارگاهی ساخت که خود نیز پس از مرگ در همان جا به خاک سپرده شد. می  گویند به سبب نیکوکاری  های فراوان زاهده خاتون آرامگاه او عزت و احترام بسیاری میان مردمان به دست آورد و در شمار قبور متبرکه درآمد.

زاهره :    (عربي) (مؤنث زاهر)،   زاهر.

زُبيده :    (عربی) (= زبیدة) نام گياهي (هميشه بهار)؛ 2- (اَعلام) دختر جعفرابن منصور زن هارون الرشيد و مادر خليفه امين.

زُحَل : (اَعلام) [=كيوان] دومین سیاره‌ي بزرگ منظومه شمسي و ششمين سياره از لحاظ دوری از خورشید، که یک رشته حلقه‌ي نورانی گرداگرد آن را فراگرفته است.

زرافشان :    1- ذرات زر پاشيده شده، با ذرات طلا اندود شده؛ 2- (در قديم) زربافت؛ 3- نثار كننده زر و سكه‌ي طلا.

زری : 1- پارچه يا لباسي كه در آن نخ‌هاي طلايي به كار رفته است؛ 2- نخ طلا يا نقره يا گلابتون؛ 3- طلايي؛ 4- منسوب به زر.

زریان :    (کردی) باد جنوب، باد دبور، باد سرد.

زرین : 1- از جنس زر، به رنگ زر، طلايي؛ 2- زيبا و آراسته.

زرين‌دخت : (= زري دخت)،   زري دخت.