گُلاله : (= كُلاله) 1- مو و كاكل مجعد و پيچيده؛ (در عربی)، نوعي پيراهن، قميص. + كُلاله.

گِلاره : (كردي، gilāra ) 1- مردمك چشم؛ 2- حبه‌ي انگور.

گلايل(گلايول) : (فرانسوي؛glaïeul ) 1- (در گياهي) گل زينتيِ زيبا به رنگ‌هاي مختلف كه آرايش خوشه‌اي يك طرفي با خوشه‌هاي دراز و برگ‌هاي شمشيري دارد؛ 2- گياه اين گل كه علفي، خودرو، يا زينتي است و با بنه تكثير مي‌شود.

گلشَن : 1- (در قديم) گلستان؛ 2- (به مجاز) خانه، + ( گلستان.

گلشيد : (گل + شيد = درخشان، روشن، خورشيد)، 1- گلِ درخشان؛ 2- گلِ خورشيد (آفتاب)؛ 3- (به مجاز) زيبا و درخشان. + ن.ك. گلمهر.

گل‌سرخ : 1- هر گلي كه سرخ باشد، وَرد؛ 2- (به مجاز) زيبارو. [گل سرخ داراي دسته‌هاي مختلف است، ورد احمر، سوري، گل محمّدي].

گلسا : (گل + سا (پسوند شباهت))، 1- چون گل، مانند گل؛ 2- (به مجاز) زيبارو و لطيف.

گلديس : (گل+ ديس (پسوند شباهت))، 1- چون گل، مانند گُل؛ 2- (به مجاز) زيبارو و لطيف.

گلپري : [گل+ پري = (به مجاز) زيباروي و داراي اندام ظريف] (به مجاز) زيباروي با طراوت كه داراي اندام ظريف مثل پري است.

گُُردآفرين : (= گُرد آفريد)، ( گُرد آفريد.