حکمت و شعر

بوعلي اندر غبار ناقه گم

دست رومي پرده ي محمل گرفت

اين فروتر رفت و تا گوهر رسيد

آن بگردابي چو خس منزل گرفت

حق اگر سوزي ندارد حکمت است

شعر ميگردد چو سوز از دل گرفت