جلال و گوته

نکته دان المني را در ارم

صحبتي افتاد با پير عجم

شاعري کو همچو آن عالي جناب

نيست پيغمبر ولي دارد کتاب

خواند بر داناي اسرار قديم

قصه ي پيمان ابليس و حکيم

گفت رومي اي سخن را جان نگار

تو ملک صيداستي و يزدان شکار

فکر تو در کنج دل خلوت گزيد

اين جهان کهنه را باز آفريد

سوز و ساز جان به پيکر ديده ئي

در صدف تعمير گوهر ديده ئي

هر کسي از رمز عشق آگاه نيست

هر کسي شايان اين درگاه نيست

«داند آن کو نيکبخت و محرم است

زيرکي ز ابليس و عشق از آدم است »