حکما

لاک:

ساغرش را سحر از باده ي خورشيد افروخت

ورنه در محفل کل لاله تهي جام آمد

کانت:

فطرتش ذوق مي آيينه فامي آورد

از شبستان ازل کوکب جامي آورد

برگسن:

نه مئي از ازل آورد نه جامي آورد

لاله از داغ جگر سوز دوامي آورد