شماره ٢١

بيا که تازه نوا مي تراود از رگ ساز

مئي که شيشه گدازد بساغر اندازيم

مغان و دير مغان را نظام تازه دهيم

بناي ميکده هاي کهن براندازيم

ز رهزنان چمن انتقام لاله کشيم

به بزم غنچه و گل طرح ديگر اندازيم

بطوف شمع چو پروانه زيستن تا کي

ز خويش اين همه بيگانه زيستن تا کي