شماره ١٠٠: بهار آمد و سبزه نو شد به جوها

بهار آمد و سبزه نو شد به جوها

عروسان بستان گشادند روها

گل کوزه بر شاخ مي گويد اينک

که کوزه ز ما و ز مستان سبوها

چو گشت آبها شيشه گر گفت بلبل

قوارير من فضة قدروها

نگويد ز آزادگي هيچ سوسن

چو بلبل ز مستي کند گفت و گوها

ازين پس پياله به کف خوبرويان

خرامنده بيني به لبهاي جوها

به هر شاخ غنچه دهن باز کرده

ز خوبان فرو مي خورد آرزوها

معطر ازان مي کند گل چمن را

کش از نظم خسرو ذخيره ست بوها