شماره ١٧١: خط کز لب آن پسر دميده ست

خط کز لب آن پسر دميده ست

افسون است که بر شکر دميده ست

بنگر که ز آب ديده يکي ست

آن سبزه خوش که بر دميده ست

از رشک رخت سحر دم سرد

بر آينه قمر دميده ست

برخاست ز آتش رخت دود

از بس که خط تو بر دميده ست

آخر شکري بده به خسرو

زان لب که نبات بر دميده ست