شماره ٣٠٨: از لعل آتشين تو دل کان آتش است

از لعل آتشين تو دل کان آتش است

زان لعل سوخته ست دل و جان آتش است

بشکن بتان آزر ازان رو خليل وار

کان روي تو نه روي گلستان آتش است

سرگشته عاشق از تو، بگو، گوي چون برد

دل اسپ روم و روي تو ميدان آتش است

دي تير مي گشادي و مي سوختي مرا

بر تير ني ز غمزه و پيکان آتش است

اين تن که سوز عشق برآورد داد از او

کشتي چوب بر سر طوفان آتش است

خسرو، تني چو کاه و فراقي درونه سوز

درويش خانه از خس و باران آتش است