شماره ٣٢٥: چو خشم مست تو در خوابگاه ناز بخفت

چو خشم مست تو در خوابگاه ناز بخفت

بر آستانت مرا سخت حيله ساز بخفت

ز ناز بازي چشمت اميدوار شدم

ولي دريغ که چشمت به خواب ناز بخفت

درين هوس که ببيند به خواب چشم ترا

بخفت نرگس و بيدار گشت و باز بخفت

به باغ با تو همي کرد سر و پاي دراز

به يک طنابچه که بادش بزد دراز بخفت

تصور تو به خوبي نگنجدم به خيال

حقيقت است که در پرده مجاز بخفت

رخ آن گهيم نمودي که من ز دست شدم

چه سود جلوه محمود چون اياز بخفت

ز خاک پاي نمانده ست چشم خسرو باز

به خاک پات که اين چشمهاي باز بخفت