در مناجات

ازين گفتن، خدايا، شرم دارم

و زان حضرت به غايت شرمسارم

ز فيض خود دلم پر نور گردان

زبانم را ز باطل دور گردان

ضميرم را ز معني بهره ور کن

خيال فاسد از طبعم بدر کن

مرا توفيق نيکو بندگي ده

دلم را زنده دار و زندگي ده

ز خود رايي تبه شد کار ما را

خداوندا، به خود مگذار ما را

گناه هر که در عالم بيامرز

و زان پس اوحدي را هم بيامرز