شماره ٨٣: اي مانده من از جمال تو فرد

اي مانده من از جمال تو فرد

هجران تو جفت محنتم کرد

چشميست مرا و صدهزار اشک

جانيست مرا و يک جهان درد

گردون کبودپوش کردست

در هجر تو آفتاب من زرد

در کار تو من هنوز گرمم

هان تا نکني دل از وفا سرد

جفت غمم و خوشست آري

اندي که منم ز درد تو فرد

با منت چون تويي توان ساخت

زهر غم چون تويي توان خورد