شماره ١٧٦: دوش در ره نگارم آمد پيش

دوش در ره نگارم آمد پيش

آن به خوبي ز ماه گردون بيش

گشته از روي و زلف خونخوارش

خاک گلرنگ و باد مشک پريش

چون مرا ديد ساعتي از دور

آن بت نيکخواه نيک انديش

به اشارت نهان ز دشمن گفت

کالسلام عليک اي درويش