شماره ٢٠٠: درد دل هر زمان فزون دارم

درد دل هر زمان فزون دارم

چه کنم بي وفاست دلدارم

همه با من جفا کند ليکن

به جفا هيچ ازو نيازارم

بار اندوه و رنج محنت او

بکشم زانکه دوستش دارم

ياد وصلش کنم معاذالله

کي بود اين محل و مقدارم

تا توانم حديث هجرش کرد

مي رود صد هزار بيکارم

گفته بودم کزو کنم درخواست

تا نمايد ز دور ديدارم

اين قدر التماس خود چه بود

سالها شد که تا در آن کارم

باورم مي کني به نعمت شاه

کين قدر نيز هم نمي يارم