شماره ٢٨٠: ياد مي دار کانچه بنمودي

ياد مي دار کانچه بنمودي

در وفا برخلاف آن بودي

حال من ديده در کشاکش هجر

وصل را هيچ روي ننمودي

ناز تنهات بود عادت و بس

خوش خوش اکنون جفا درافزودي

بوسه اي خواستم نبخشيدي

نالها کردم و نبخشودي

وعدهايي دهي بدان ديري

پس پشيمان شوي بدين زودي

راستي بايد از لبت خجلم

که بسي خرجهاش فرمودي

خدمت من بدو رسان و بگو

چوني از درد سر برآسودي

انوري اين چه شيوه غزلست

که بدان گوي نطق بربودي

دامن از چرخ برکشيد سخن

تا تو دامن بدو بيالودي