شماره ٢٨٥: ما را تو به هر صفت که داري

ما را تو به هر صفت که داري

دل گم نکند ز دوستداري

هردم به وفا يکي هزارم

گرچه به جفا يکي هزاري

هيچت غم هيچ کس ندارد

فرخ تو که هيچ غم نداري

عمر از تو زيان و عشوه سودست

معشوقه نيي که روزگاري

پيراهن صبر عاشقان را

شايد که ز غم قبا نداري

گويم که ز دوري تو هستم

دور از تو به صد هزار زاري

گويي که مرا چه کار با آن

احسنت و زهي سپيدکاري

در پاي غم تو خرد گشتم

هم سرکشي و بزرگواري

در سر داري مگر که هرگز

دستي به سرم فرو نياري

خود از تو ندارد انوري چشم

کاين قصه به گوش درگذاري