در مدح مجدالدين ابوالحسن عمراني

اي جهان را جمال و جاه تو زين

اسم و رسم تو اسم و رسم حسين

در و دست تو مقصد آمال

دل و طبع تو مجمع البحرين

عرصه همتت چنان واسع

که در آن عرصه گم شود کونين

نزد عهدت وفا برابر دين

پيش طبعت عطا برابر دين

حال من بنده و حوالت من

گشت آب حيات و ذوالقرنين

اي چو الياس و خضر بر سر کار

عزم تزويج کن مگو من اين

انتظارم مده بده ز کرم

گر همه نقد نيست بين البين

من نگويم که مي نخواهم جنس

تو مگو نيز من ندارم عين

خود چو معطي تويي و سايل من

بيش از اين عشوه شين باشد شين

اي چو سيمرغ جفت استغنا

بيش از اين باش با غراب البين