در مدح مؤتمن سرخسي

رتبت و تميکن صدر مؤتمن

همچو قدر و همتش بي منتهاست

آفتابش در سخاوت مقتديست

واسمان را در کفايت مقتداست

طبع شد بيگانه با آز و نياز

تا کفش با جود و بخشش آشناست

دست او را خواستم گفتن سخيست

باز گفتم نه غلط کردم سخاست

اي جوادي کز پي مدح و ثنات

بر من از مدح و ثنا مدح و ثناست

عالمي از کبريايي سر به سر

گرچه عالم سر به سر کبر و رياست

زحمتي آورده ام بار دگر

گرچه روز و شب دلت در ياد ماست

کار شاعر زحمت آوردن بود

وانکه رحمت آورد کار شماست

هست مستغني ز شرح از بهر آنک

شرح کردن زانچه مي داني خطاست

بادت اندر دولت باقي بقا

تا بقا از ايزد باقي بقاست