در مدح منصور عامر

هر جمال و شرف که دارد ملک

از جمال و جلال اشرافست

خواجه منصور عامر آنکه کفش

از عطا يادگار اسلافست

دخل مدحش ز شرق تا غربست

خرج جودش ز قاف تا قافست

رسمش اندر زمانه تصنيف است

واندرو از بزرگي انصافست

اي هنرمند مهتري که خرد

با هنرهاي تو ز اجلافست

شکر شکر تو در افواهست

سمر رسم تو در اطرافست

تير در حضرت تو مستوفي

زهره در مجلس تو دفافست

گرچه از غايت فصاحت و ذهن

همه ديوان شعرم اوصافست

وصف احسان تو چو من نکند

هرکه اندر زمانه وصافست

نيستي مسرف و ز غايت جود

خلق را در تو ظن اسرافست

بده اي خواجه کز پي بذلت

خاک بزاز و کوه صرافست

تا اثير از هوا لطيف ترست

تا هوا چون اثير شفافست

باد صافي تر از هواي اثير

دلت از غم که از حسد صافست