صاحب ناصرالدين دارو خورده بود او را تهنيت گفته

اي ملک پادشه شده ثابت قدم به تو

بر امر و نهي تو قدمش را ثبات باد

در ذمت ملوک جهان دين طاعتت

واجب تر از اداي صيام و صلات باد

واندر زمين مملکت از حرص خدمتت

مردم گياه رسته به جاي نبات باد

نعال بارگاه ترا گرد دستگاه

بر جاي نعل و ميخ هلال و بنات باد

در استخوان هرکه ز مهر تو مغز نيست

از پاي مال خاک رميم و رفات باد

بس بر جگر چو جان به لب آيد ز تشنگيش

آب ار رود ز نايژه حادثات باد

از آبهاي دشمن تو اشک روشنست

رخساره چو نيلش ازو چون فرات باد

هر باد عارضه که به عرضت گذر کند

با نامه شفا و نسيم نجات باد

اي پادشا سکندر ثاني و خضر تو

اين شربت مبارکت آب حيات باد