در شکر

منعمي بر پير دهقاني گذشت اندر دهي

نان جو مي خورد و پيشش پاره اي بز موي و دوک

گفتش اي مسکين نگر با آنچنان روزي و عيش

پير دهقان گفت من لذاتنا اين الملوک