در شکايت

بزرگوارا داني کز آفت نقرس

ز هرچه ترشي من بنده مي بپرهيزم

شراب خواستم و سرکه اي کهن دادي

که گر خورم به قيامت مصوص برخيزم

شراب دار ندانم کجاست تا قدحي

به گوش و بيني آن قلتبان فروريزم