شراب خواهد

بار خدايا به فضل بنده خود را

گر بتواني فرست پاره باده

زان مي آسوده کز پياله بتابد

چون ز بلور سپيد بسد ساده

زانکه بدو تند کره رام توان کرد

زانکه ازو گردد ايستاده فتاده

زانکه مرا کره ايست تند و زنخ سخت

سرکش و بدخو ميانه گله زاده

بنده بدو جز به مي سوار نگردد

ور نبود مي بماند بنده پياده