در هجو کسي گفته

نکنم خواجه را به شعر هجا

ليک برخوانم آيتي ز نبي

ان قارون کان من موسي

خواجه آنست کايد از پي في

شها چون پيل و فرزين شه پرستم

نه چون اسبست کارم رخ پرستي

رهي آمد چو رخ پيشت پياده

چو فرزين مي رود اکنون ز مستي