مرغ زيرک

يکي مرغ زيرک، ز کوتاه بامي

نظر کرد روزي، بگسترده دامي

بسان ره اهرمن، پيچ پيچي

بکدار نطعي، ز خون سرخ فامي

همه پيچ و تابش، عيان گيروداري

همه نقش زيباش، روشن ظلامي

بهر دانه اي، قصه اي از فريبي

بهر ذره نوري، حديثي ز شامي

بپهلوش، صياد ناخوبرويئي

بکشتن حريصي، بخون تشنه کامي

نه عاريش از دامن آلوده کردن

نه اش بيم ننگي، نه پرواي نامي

زماني فشردي و گاهي شکستي

گلوي تذروي و بال حمامي

از آن خدعه، آگاه مرغ دانا

بصياد داد از بلندي سلامي

بپرسيد اين منظر جانفزا چيست

که دارد شکوه و صفاي تمامي

بگفتا، سرائي است آباد و ايمن

فرود آي از بهر گشت و خرامي

خريدار ملک امان شو، چه حاصل

ز سرگشتگيهاي عمر حرامي

بخنديد، کاين خانه نتوان خريدن

که مشتي نخ است و ندارد دوامي

نماند بغير از پر و استخواني

از آن کو نهد سوي اين خانه گامي

نبنديم چشم و نيفتيم در چه

نبخشيم چيزي، نخواهيم وامي

بدامان و دست تو، هر قطره خون

مرا داده است از بلائي پيام

فريب جهان، پخته کردست ما را

تو، آتش نگه دار از بهر خامي