شماره ١٥٥: اگر روم ز پي اش فتنه ها برانگيزد

اگر روم ز پي اش فتنه ها برانگيزد

ور از طلب بنشينم به کينه برخيزد

و گر به رهگذري يک دم از وفاداري

چو گرد در پي اش افتم چو باد بگريزد

و گر کنم طلب نيم بوسه صد افسوس

ز حقه دهنش چون شکر فروريزد

من آن فريب که در نرگس تو مي بينم

بس آب روي که با خاک ره برآميزد

فراز و شيب بيابان عشق دام بلاست

کجاست شيردلي کز بلا نپرهيزد

تو عمر خواه و صبوري که چرخ شعبده باز

هزار بازي از اين طرفه تر برانگيزد

بر آستانه تسليم سر بنه حافظ

که گر ستيزه کني روزگار بستيزد