شماره ١٥٨: من و انکار شراب اين چه حکايت باشد

من و انکار شراب اين چه حکايت باشد

غالبا اين قدرم عقل و کفايت باشد

تا به غايت ره ميخانه نمي دانستم

ور نه مستوري ما تا به چه غايت باشد

زاهد و عجب و نماز و من و مستي و نياز

تا تو را خود ز ميان با که عنايت باشد

زاهد ار راه به رندي نبرد معذور است

عشق کاريست که موقوف هدايت باشد

من که شب ها ره تقوا زده ام با دف و چنگ

اين زمان سر به ره آرم چه حکايت باشد

بنده پير مغانم که ز جهلم برهاند

پير ما هر چه کند عين عنايت باشد

دوش از اين غصه نخفتم که رفيقي مي گفت

حافظ ار مست بود جاي شکايت باشد