شماره ٣٦٩: ما ز ياران چشم ياري داشتيم

ما ز ياران چشم ياري داشتيم

خود غلط بود آن چه ما پنداشتيم

تا درخت دوستي برگي دهد

حاليا رفتيم و تخمي کاشتيم

گفت و گو آيين درويشي نبود

ور نه با تو ماجراها داشتيم

شيوه چشمت فريب جنگ داشت

ما غلط کرديم و صلح انگاشتيم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز

ما دم همت بر او بگماشتيم

نکته ها رفت و شکايت کس نکرد

جانب حرمت فرونگذاشتيم

گفت خود دادي به ما دل حافظا

ما محصل بر کسي نگماشتيم