شماره ٤٥٦: نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشي

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشي

که بسي گل بدمد باز و تو در گل باشي

من نگويم که کنون با که نشين و چه بنوش

که تو خود داني اگر زيرک و عاقل باشي

چنگ در پرده همين مي دهدت پند ولي

وعظت آن گاه کند سود که قابل باشي

در چمن هر ورقي دفتر حالي دگر است

حيف باشد که ز کار همه غافل باشي

نقد عمرت ببرد غصه دنيا به گزاف

گر شب و روز در اين قصه مشکل باشي

گر چه راهيست پر از بيم ز ما تا بر دوست

رفتن آسان بود ار واقف منزل باشي

حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد

صيد آن شاهد مطبوع شمايل باشي