شماره ٧٣: جو به جو عشقت شمار دم زدن بر من گرفت

جو به جو عشقت شمار دم زدن بر من گرفت

جوجوم کرد و چو بشنيد آه من بر من گرفت

آهي از عشقت درون دل نهان مي داشتم

چون برون شد بي من او راه دهن بر من گرفت

عشقت آتش در من افکند و مرا گفتا منال

ناله آتش بگاه سوختن بر من گرفت

دل به دست خويشتن شد کشته در پاي غمت

خود به خود کرد اين و جرم خويشتن بر من گرفت

عشق مي خواهد که چون لاله برون آيم ز پوست

من چو گل بودم درون پيرهن بر من گرفت

گفتم آخر درد خاقاني دوا يابد به صبر

چون طبيب عشق بشنيد اين سخن بر من گرفت