شماره ١١١: پرده نو ساخت عشق، زخمه نو در فزود

پرده نو ساخت عشق، زخمه نو در فزود

کرد به من آنچه خواست، برد ز من آنچه بود

لشکر عشق تو باز بر دل من ران گشاد

گر همه در خون کشد، پشت نبايد نمود

دل ز کفم شد دريغ سود ندارد کنون

سنگ پياله شکست گربه نواله ربود

ز آتش هجران تو دود به مغزم رسيد

اشک ز چشمم گشاد مايه اشک است دود

عشق چو يکسر بود هجران خوشتر ز وصل

باده چو دردي بود دير نکوتر که زود

کشتن من ياد کن، ياد دگر کس مکن

گوش مرا مشنوان آنچه نيارم شنود

چشم سياه تو ديد دل ز برم برپريد

فتنه خاقاني است اين دل کور کبود