شماره ٢٣٢: اي قوم الغياث که کار اوفتاده ايم

اي قوم الغياث که کار اوفتاده ايم

ياري دهيد کز دل يار اوفتاده ايم

از ره روان حضرت او بازمانده ايم

از کاروان گسسته و بار اوفتاده ايم

در صدر ديده اي که چه اقبال ديده ايم

بر آستان نگر که چه زار اوفتاده ايم

از من دواسبه قافله صبر درگذشت

ما در ميان راه و غبار اوفتاده ايم

اندر بلا همي کندم آزمون بلي

در آتش از براي عيار اوفتاده ايم

اي کاش يار غار نرفتي ز دست من

اکنون که پاي بر دم مار اوفتاده ايم

خاقاني عزيز سخن بودم اي دريغ

آخر چه اوفتاد که خوار اوفتاده ايم