شماره ٣١٢: اي دل به جفات جان نهاده

اي دل به جفات جان نهاده

جان پيش کشت جهان نهاده

شهري همه ز آهنين دل تو

قفلي زده بر دهان نهاده

بر طرف لب تو جان عيسي

از نيل و بقم دکان نهاده

از کوي سوار چون برآئي

شب پوش بر ابروان نهاده

ترکان کمين غمزه تو

ياسج همه بر کمان نهاده

تو عاشق صيد و تيغ بر کف

عشاق تو دل بر آن نهاده

من پيش تو بر زمين نهم سر

کاي پاي بر آسمان نهاده

اسب از در من مران و مگذر

هان نعل بهات جان نهاده

خاقاني را در آتش عشق

نعل هوس از نهان نهاده