نگاه خاموش

هنوز گردش چشمي نبرده از هوشت

که ياد خويش هم از دل شود فراموشت

تو از سياهي شب هاي ما چه غم داري

که آفتاب دميده است از بناگوشت

مگر به دامن گل سرنهاده اي شب دوش

که آيد از نفس غنچه بوي آغوشت

رهي اگرچه لب از گفتگو فروبستي

هزار شکوه سرايد نگاه خاموشت

١٣٢٥