شماره ١: اول دفتر به نام ايزد دانا

اول دفتر به نام ايزد دانا

صانع پروردگار حي توانا

اکبر و اعظم خداي عالم و آدم

صورت خوب آفريد و سيرت زيبا

از در بخشندگي و بنده نوازي

مرغ هوا را نصيب و ماهي دريا

قسمت خود مي خورند منعم و درويش

روزي خود مي برند پشه و عنقا

حاجت موري به علم غيب بداند

در بن چاهي به زير صخره صما

جانور از نطفه مي کند شکر از ني

برگ تر از چوب خشک و چشمه ز خارا

شربت نوش آفريد از مگس نحل

نخل تناور کند ز دانه خرما

از همگان بي نياز و بر همه مشفق

از همه عالم نهان و بر همه پيدا

پرتو نور سرادقات جلالش

از عظمت ماوراي فکرت دانا

خود نه زبان در دهان عارف مدهوش

حمد و ثنا مي کند که موي بر اعضا

هر که نداند سپاس نعمت امروز

حيف خورد بر نصيب رحمت فردا

بارخدايا مهيمني و مدبر

وز همه عيبي مقدسي و مبرا

ما نتوانيم حق حمد تو گفتن

با همه کروبيان عالم بالا

سعدي از آن جا که فهم اوست سخن گفت

ور نه کمال تو وهم کي رسد آن جا