شماره ٤٩٧: خلاف سرو را روزي خرامان سوي بستان آي

خلاف سرو را روزي خرامان سوي بستان آي

دهان چون غنچه بگشاي و چو گلبن در گلستان آي

دمادم حوريان از خلد رضوان مي فرستند

که اي حوري انساني دمي در باغ رضوان آي

گرت انديشه مي باشد ز بدگويان بي معني

چو معني معجري بربند و چون انديشه پنهان آي

دلم گرد لب لعلت سکندروار مي گردد

نگويي کآخر اي مسکين فراز آب حيوان آي

چو عقرب دشمنان داري و من با تو چو ميزانم

براي مصلحت ماها ز عقرب سوي ميزان آي

جهاني عشقبازانند در عهد سر زلفت

رها کن راه بدعهدي و اندر عهد ايشان آي

خوش آمد نيست سعدي را در اين زندان جسماني

اگر تو يک دلي با او چو او در عالم جان آي