شماره ٢٤: چنان خوب رويي بدان دلربايي

چنان خوب رويي بدان دلربايي

دريغت نيايد به هر کس نمايي

مرا مصلحت نيست ليکن همان به

که در پرده باشي و بيرون نيايي

وفا را به عهد تو دشمن گرفتم

چو ديدم مرا فتنه تو بيوفايي

چنين دور از خويش و بيگانه گشتم

که افتاد با تو مرا آشنايي

اگر نه اميد وصال تو بودي

ز ديده برون کردمي روشنايي

نيايد تو را هيچ غم بي دل من

کسي ديد خود عيد بي روستايي

من و غم ازين پس که دور از رخ تو

چه باشد اگر يک شبي پيشم آيي؟