حکايت زاهد و بربط زن

يکي بربطي در بغل داشت مست

به شب در سر پارسايي شکست

چو روز آمد آن نيکمرد سليم

بر سنگدل برد يک مشت سيم

که دوشينه معذور بودي و مست

تو را و مرا بربط و سر شکست

مرا به شد آن زخم و برخاست بيم

تو را به نخواهد شد الا به سيم

از اين دوستان خدا بر سرند

که از خلق بسيار بر سر خورند