حکايت

يکي را ز مردان روشن ضمير

امير ختن داد طاقي حرير

ز شادي چو گلبرگ خندان شکفت

نپوشيد و دستش ببوسيد و گفت:

چه خوب است تشريف مير ختن

وز او خوب تر خرقه خويشتن

گر آزاده اي بر زمين خسب و بس

مکن بهر قالي زمين بوس کس