حکايت (١٩)

هرگز از دور زمان نناليدم و روي از گردش آسمان درهم نکشيدم مگر وقتي که پايم برهنه بود و استطاعت پاي پوشي نداشتم.

به جامع کوفه درآمدم دلتنگ. يکي را ديدم که پاي نداشت. سپاس نعمت حق بجاي آوردم و بر بي کفشي صبر کردم

مرغ بريان، بچشم مردم سير

کمتر از برگ تره بر خوانست

وانکه را دستگاه و قوت نيست

شلغم پخته مرغ بريانست